nereye baksa sevmeler dizboyu karanlýk
adým atýýkça uçurumlar yüzümde sessiz ölüm
gittikçe geniþleyen yalnýzlýðýn gölgesi
kusursuz güzellik
düþlerime soyunana serüveni seyreder
sabýrsýz hallerimin yabancý gülüþü
ki sen aþkýn ðöðünde
tesellisi ruhuma dolan
gözlerin pencerelerde asýlýyken
-çekik ve maðrur-
sarmalý gece en güçlü zehirle
damarlarýmý
bir kez ölmeli içimde aþk
bir kez büyümeli çýban yarasý
sessizliðim
siyah/beyaz tablolardan akmalý gece
hafif rüzgar ýþýðýmý okþamalý
bu þehir avucunda bir çocuðu sevmeli
sen
kadýnlýðýmýn en gergin halinde
uzak bir fotoðrafta
susmalý anýlarýn baðrýnda kelimelerim
varlýðýn yangýn
dokunsam titrer tenim
ürperir kaybolurum
gece
karanlýk
sayamadýðým bir sürü vakit
korkunç olur
gözlerinde
biliyorum
can çekiþen enkazla zamanlara yürür
duvarlara gömük seste sevdan