karartýlý günün içinde çið damlasý bakýþlarýn
aynalarýn ýslak yüzünde denizi döver
sessizlik de bozulur
bahar silkelerken
sardunyalarý
ki
için yaðmura çalan hava
gizli yüzünde güneþ doðan
düþüncemin kabuðunda
bir bulmacayý çözme telaþý zihnin
çatlak
bu yüzden
kalemle çizdiðim denizde maviyle yarýþmak
yakýþýyor sana
boy atan sularda hüzünlü bir çocuksun
ve ölümü hiç sevmezsin kýrýlmalarda
ayaklarým toprakta
solucan gibi izine kaçarken
yaz gecesi gövdemde aþkýnla bölünürüm
güneþe
ay’a ve yýldýzlara
parçalarýna bölünen cennetinde
farzet ki kýrmýzýyým
dalýnda aðlayan kiraz da benim
sadece birkaç aðaçta soluk alýrým
yittiðim yerde çoðalmýþlýðýmla
vurulurum sana
zamanda bozðun mutluluðun tadý
tutkularý boðar yaþamda
saf çilelerin sýklaþtýðý uzaklar
benliðimi kurar yeniden
yeniden özlerim
ellerini
namlunun ucunda ateþ
susturuluruz
karanfillerle
mezar taþlarýnda çýðlýk sesler
baþýndaki yarada kýmýl
durmadan acýyý didikler
gözlerinden koparým
korkmam
vermem mutluluðu karanlýða