KORKU KARANLIĞI

evvel böyle korkak deðildi bu daðlar
bu ormanlar ve bu yollar…
artýk, avcýya bile kalkmýyor baþlarý
aðýt olmuþ kuþlarýnýn ninnisi

sýrtýndaki teri har/a düþme derdi
teninde buz ürpertisi
tekinsiz uðultusuyla
kan kokusunda uykusu

kör geçiþte yarasa zaman
bir adýmý yok ki, umut veren
hedefsiz bir yolculukta

girdabýnda kýsýlýp kalmýþ
akmayacak ýrmaðýn, sesini bekliyor vaha

susmuþ ormanýn çanlarý
deðirmeninde esmiyor rüzgâr
uzun sabýr vardiyalarýnda
akmýþ yüreðine bir acý su/ çýkmaz

/herkesin yolculuðu kendiyle
kendinden bir parça öl(dür)meden
baþkasýnýn ölümünü bilmiyor kimse/

bizde eskiyen acýlarla
hep yeni kalanlarýn
içine bakamadýðýmýz yüzler

varamadýðýmýz istasyonlarda
güzün ayaklarýyla yürüyen
ve geceden çýkamayanlarý
göremediklerimiz var
göz varken!

hani, hayat paylaþýnca güzeldi!
neyi paylaþýyoruz ki biz?
devran ayný dönmede kaç zamandýr…
sahi, gerçekten güzel mi yaþam?
ölümü seyrederken
nâfiledir inkâr
çýkaramýyoruz at gözlüðümüzü
bir türlü!

kuþ sürülerinin, sade dansýný gören
acýyla akran olanlarýn
uzaklarda yankýlanan yokluðu/nu göstermeyen
tek yüzlü madalyonumuz

filikamýz, hep tek kiþilik
yaþamýn soluðunda
baþkasýna katýðýmýz yok zulada

tuz da kokar
lâkin inan/mak /dýrmak gerek buna
yoktur tek elin sesi

iki gözümüz iki çeþme görünen
korkunun karanlýðýna sinmiþ
bizler/ masal þövalyeleriyiz yalnýzca
nerde kurtuluþ savaþýndaki yüreklerimiz?...

toz dumana karýþmýþ
boþ yollar
izlerini silmemiþ kan boyalý kayalar
geçmiþini silenin geleceði olmazmýþ!
“keser döner, sap döner, gün gelir hesap döner”


Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir



Sosyal Medyada Paylaşın: