sabretmek
geniþ adýmlarýn iri gözlerine
kendinden emin keskin gülüþlerin güneþi
yanaðýmda kavrulan iz çilleri
avuçlarda tutulan þehir alýr
ilk mavisine beni
baþlarda aðýr
dualar
küskün pencerelerde unutmuþ çocukluðum kendimi
yürürken zamanýn alnýna
aylardan ocak siyahýný kusmuþ aynalara
ayazlarda donan hüzünlerin uzaðýnda
anýlarýn sesleri
kurt ulumasý
beþiðimde sahipsiz
daðlar
kaçarým
kaçarken
kýyýlarda dinlenen suyun kavgasýna karýþýr
ellerimde koca koca taþlar
suyu vururum
içinde ölen
balýklar
güneþ bütün rengini toplar tenimden
ve gece doðmadan esmerleþir yüzümde
yine yeni hayat bulurum
yýkýldýkça yankýlardan
kendime
düþündüm
nabzýmýn kanat çýrpýnýþlarý zayýfladýkça
kapandým bir aþkýn sýr vaktine
kanýmýnda kimseler yoktu
kýyamet uzattý baþýný sessice
biri kadýn
diðeri erkek
kendilerinin yerine
geceyi vurdular
hançerlenmiþ yönümde
kuþkulu odalar
gidenlerin bekçileriyle donatýlmýþ
karanlýkla birlikte yere düþen
ýslýk sesler
boþalýyor güneþten
saf duruþlu saatler
rengimi ver bana
yoklama zamaný
topraða devrilen yüreklerdeki kýzgýnlýðý
akþam serinliðiyle gelecek
sabahlara uyanan
yüzümdeki
çillerin