Son Senfoniyi Çal Ve Git Kolaysa

mavi bir gökyüzüydü istediðim
ve göðünde salýnan kocaman bir uçurtma
tüm çýrpýnýþlarýmda kuyruðuna tutunmuþ umutlar
ve hep gülen yüzlü çocuklar adýmlarý bana koþar...
koparýlýyor mu ne diktiðim filizler dallarýndan
illa ki bahar derken yüreðim
kara kýþlara-mý eriyor solgun yüzüm
durun dünyanýn çarkýna metin yazdýðým mýsralar
tüm anlaþýlmazlýklarýmýn saklý olduðu kelamlar
ayrýlýk vakti mi doðuyor geceden sabaha varýþlarda
kavuþlamalar nereye sýkýþmýþ bu kahrolasý masallarda
baþlýk varýþ
bitiþ kayboluþ...
her sýçrayýþ koca bir yokoluþ,
adým adým yalnýzlýklarda.
telif hakký verilmiþ öznesi dilde saklý olana
adý büyük harflerle yazýlmýþ olsada,
yazmak bile haram adýný yalnýzlýðýma...
tut elimden deðneksiz kalmýþ takatim,
acziyetin kafa tutmuþ mýsralara .
korkmuyorsan koþa koþa git uzaklara
cesaretin varsa yokluðunun içindende çýkar git sevgiliyi dermaný olmayan yaralara,
dermansýz kalma pahasýna bile olsa...
yokluðu avaz avaz çalýnsada kulaklarda
son senfoniyi çal ve git kolaysa kor olmayan yangýnlara...



Sosyal Medyada Paylaşın: