yerini gözetleyip dört yapraklý yoncanýn
topraðýna sokuldum
bedenimde can suyu…
acýsýný damýttým, dilimde aðrý!
temmuzun ortasý güneþi kandýrýp
susadým þehrin yaðmuruna
i ç t i m…
dikmedi kimse gözlerini g/özlerime
bölüþürdüm bir arpa boyu yeþille
bakýþýna gizlenip güvercinlerin
içlenmiþ her mektuba adýmý iþledim
yaz akþamlarý baygýn ve sessiz
çocuk çýðlýklarýný azýk ettim
uyutup kandilleri seher vakti
pencereden uzanýp denizi adýmladým
ç ý r ý l ç ý p l a k t ý m
yundum yýkandým sundum kendimi güne…
banukalyoncu