yerine göre…
savaþ en iyi kelimedir aslýnda
soðuk mevsimlerin kuþaðýný çözer
sýmsýcak bir aþka dönüþür, kýþ
ve gökyüzü dertleþir kendince
rüzgâr sýrtýndan iter…
-sen yine de tut yaðmurun ellerinden
býrakma!
eski avluya açýlýr tüm kapýlar, göz olur
bilmeden birikir anýlar, o tozlu bahçede
rüzgâra kapýlýr, savurur dallarýný dut aðaçlarý
biz her þeyi yine de unuturuz anne
vakti gelince…
-beni geri çaðýracak bir ses býrak içime
þ i m d i !
varmak için kaçmak gerekir aslýnda
geçmiþten…
gidersem bir kýþ vakti olur
kocaman bir yalnýzlýðým olur, göðsümde
kendi kendine nefes alan ve veren…
içimden sýyýramadýðým yabanýl korkuyla
o ýlgýn sularda dengesini kaybeden
yine ben oluyorum sonunda…
banukalyoncu/içimdeeksilenheryaþiçin...
Fotoðraf: Bade Kalyoncu