Özlemiþtim aslýnda onu.
Yolda gördüðümde gururuma yediremedim.
Seviyorum seni diyemedim.
Bu sevda bitmedi diyememiþtim.
Tepeden sen diye baþlayan titremelerim týrnaðýma kadar sürüyor diyemedim.
Öldüremedim seni diyemedim.
Göz göze geldiðimizde 1 kez daha öldürdü beni.
Ne olurdu deseydim ‘seni seviyorum’ en fazla ne olabilirdi?
Gurur mu?
Ah kör olasý o duygu.
Þimdi ne yaparým. Alevlenen közü nasýl söndürürüm.
Nasýl unutabilirim ki onu?
Kaç canlý bir sevda bendeki.
Kaç kez öldürdüm de bitmedi.
Ne yapmalýydým dedim yanýma oturduðunda.
Kalkmalý mýydým?
Duygularýmdan kaçmalý mýydým?
Konuþmaya yeltendim olmadý.
Onu özlediðimi söyleyemedim.
En sonunda dayanamadý galiba.
’ Neyin var ’ dedi usulca sokularak.
Ýþte sorunda orda ya. ’hiçbir þeyim yok.’ DÝYEMEDÝM !
Hakan Özalp...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.