Korktuðumun baþýma gelmesi gibiydi senin gidiþin.
Çok þey deðil istediðim ömürlük bir sevdaydý.
Ben saçýnýn her teline can verirken, benden gitmekti senin sevgin.
Belkide bu sevda yamalarla kapanmýþ bir yüreðin kurbanýydý.
Ben bir liman mýydým?
Savaþtan kaçan bana sýðýndý !
Ben bir kurban mýydým?
Her günü bayram olanlar ecel yazdý .
Dilim varmýyor artýk seviyorum demelere.
Gönlüm el vermiyor gidiþeri izlemeye.
Ýki damla yaþ aslýnda hepsi bu.
Senin için giderken takatýmý kesiyorsun izin çýkmýyor gelmelere.
Aþk karþýlýksýz olunca mý tatlý geliyor sana?
Nasýl bir vicdan var ki izin veriyor aþk ile oynamana.
Git býrakma hiç bir parçaný.
Yamalý yüreðinide sök bende býrakma .
Tamam da !
Sabahlara kadar neden camlarda dikiliyorum ki ?
Zaten gelmeyeceksin neden bekliyorum seni ?
Ümit mi? Annem kýrýntýlarý ziyan etme derdi.
Onun için içimdeki ümit kýrýntýlarý tükendi belki.
Kaç gözle aðlamam gerekiyor dönmen için?
Yada kaç kez seni öldürmeliyim bende bitmen için?
Öldürdükçe içimdeki seni yeniden hortluyorsun sanki.
Söylesene içimdeki yalnýzlýkta sen kaç kiþisin ki?
Hakan Özalp...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.