¿

.



gecenin ölümsüzlüðe direndiði
hunharca cansýz
aksak bir an soluðumda
sonra bütün zamanlar havada hâlâ



iþgüzar dokunmalar
vurdukça canýma
en vahþi en itinasýz
gidiþlerinizin ayak sesleriydi kulaklarýmda



ansýzýn
zaman sonsuza kilitlenirdi de
sýk sýk saklandýðým karanlýðýmda
konuþmama hakkým var en derinde



sessizlikti doðan küllerinden
ölü renklerin kuþ uykusuydu yaþam
ve ben sorardým hep
þimdi gidiyorum ama nereye



ölümü boya sahi
yapayalnýzlýðýmý anlattýðým yalnýzlýk
diðerleri vardý da ben mi görmedim
öfke nöbetlerindeyken aydýnlýðýn yok oluþuna



kendimle konuþur gibi
o ruhu kara çiçekler
hüzünlendirdiðinde geceyi
gördüðüm ve göründüðümüz
bir rüya içinde rüya mýydý bilmediðim



deðil mi ki
daðýn kýrmýzý uçurumlarda
vakitlivakitsiz yaðan slogan yaðmurlar altýnda
yabani otlar çiðneyen
uðultunun ortasýnda kalandým ben
kekremsi kahkahalarla saðanaklar taþýyan



ah çiçeði bir bilsen
ne düþkün ve ne þýmarýk düþünceler kayar aklýmdan
ey merhamet kapat sen de gözlerini
onlardý cennet sýnýrýna ulaþana kadar varlar
kendi kendime ben aðlarým -olsun



ruhumun da ötesinde
gitti sesler iþte
bir sürü gibi
anlamsýz bir kaç cümlenin ardýndan


indir peçeni gece
bulutlar yavaþ yavaþ terk ettiðinde gökyüzünü
ben susarým göðsünde konuyu hiç uzatmadan
nasýl olsa kefenlerimiz hep beyaz



Sosyal Medyada Paylaşın: