mavi kanatlý titrek yüzler iþliyorum
incelen düþ duvarlarýna
sýðýnýyor ruhlar
öpülmeyen hasret sevinçlerinin korumasýz aþkýna
arkasýndan seslenerek uzaktakilerin
gün doðuyor sabahýn omzunda
bir devran tanýmlanýyor sanki
ömrün ýþýðýnda
kaným akarken mucizevi gülümsemelere
beklemiyor günün ilk saatleri sevmeleri
uçuyor önce
sonra mavi bulutlar oluyor bütün anlam
önemsiz kuþatmalar devresinde
koþarken tüm aydýnlýklara
sen ne isen ben o oluyorum
durmaksýzýn boynunu bükse de düþlerdeki mýsralar
.......