MELANKOLİ-1

Öyle çok, öyle çok seversin de
Sevdiðini söyleyemezsin ya...O’na
Hani kendinden bile çok seversin… göremezsen,
Dünya yýkýlýr ya baþýna...!
Peþinden gidersin,
Hüküm giymiþ,
eli kelepçeli mahkumlar gibi...!
Karþýlaþtýðýn an, tek bir kelime söyleyemezsin ona…
kelimeler düðümlenir boðazýna ...! Kalbin duracak gibi olur hani,
Esiri olursun, her gün, her saat, her dakika...
Ýntizar edersin yaþadýðýn o an’a...
Yakar Seni, Kor alevler içinde býrakýr,
Ýþte bu Melankoli..Ýþte bu Melankoli...

Bazen kendini, dýþarý vurursun...
Atarsýn kendini Kýrlara, ovalara, kumlu sahillere...
Avazýn çýktýðý kadar baðýrýrsýn...
O nun yerine, kuþlarla, böceklerle konuþursun...
Çünkü ancak Onlar Anlar Seni...
Islak kumlara adýný yazarsýn,
resmini yaparsýn, onun…
Sonra bozar, tekrar yaparsýn ...
Seyyah olur, bütün þehrin daðlarýný,
ormanlarýný gezersin, karýþ karýþ...
Ekmekten aþtan kesilirsin,
ne bir dost avutur seni,
Ne de o beyaz martýlarýn hüzzam makamýndaki çok sesli senfonisi ...
Ýþte bu melankoli…iþte bu melankoli…


Kuytu meyhanelerin arabesk þarkýlarýnýn çoktan seçmeli meylerinde ararsýn teselliyi,
Bunlar da yetmez, dindiremez, bu aþk yangýnýný
Dünya dar gelir sana..
Sonra, zaman sonra, kulak verirsin, Gönlünün Sesine... Ýskelede Demir Atmýþ, tonluk gemi misali, yýkýlýrsýn onun Kapýsýnda,
Bir Kapýkulu, Zavallý bir dilenci gibi... Yalvarýrsýn...
Yakar Seni Bu Yürek Yangýný, Ýþte bu Melankoli, Ýþte bu Melankoli...

Cesaretini toplarsýn, sonra Yenik bir komutan edasýyla…
Ama her defasýnda ayný senaryo, çýkar karþýna…
Pikapta hep ayný þarkýyý çalmakta olan sersem bir plak gibi...
Dönüp Durursun...
Minderdeki, kaçak ve korkak bir güreþçi gibi,
Çok geçmez Yine O Galiptir, Gelir O’nun Ýnanýlmaz Kündeleri...
Yine Sen, Yalnýz ...Yine Sen Ezik, Yine Sen Biçare...


Sosyal Medyada Paylaşın: