/Kaç kaçak aþk birktirdim gözümde
Kaç kez baktý o gözler senin yüreðine
Kaç kurþun çýktý yaralanan sevdamdan
Kaç ruh çaðýrýnca gelmedi, gidenin ardýndan/
Yüzüme tebessüm diye koyduðun elin
Yeryüzünde hiçlerin s/övdüðü bir aðlamaydý
Dokunduðun her zaman, kum saatiydi
Akýyor, gidiyor ve bitiyordu
Her aným sana zimmetli, her vaktim sana emanetti
Biliyordun,
Kaç býçak yarasý giriyordu aþkýmýn içinden
Ýçimin kendisinden,
Gök/yüzlüm hediyeydi senden bana kalan
Verdiðin son veda busesi kadardý hayat,
Ve son dakikasýný yaþayan kelebek misali
Kanayan, aðlayan ömrüm vardý, gelmeyiþinin artýðýndan
Görüyordun,
Bulutlarým sana tutuklu kalýyordu nice hayatta
Kentime inen lanetlere tutunuyordu, aþk denen gül çiçeðim
Kýrmýzý umutlar vardý gelirsen diye
Þimþekler vardý aþkýn birgün yenilenirse diye
Sen vardýn, ben vardým, saçlarý þeker kokan çocuklar vardý
Ve biz aþk denen bu oyundaydýk
Ne kaybeden belliydi, ne de kazanan
Ödüller sadece zamandý,
Gidenin ardýndan...
/Kaç umudum suya düþüyordu bir anda
Kaç geceler kabus giriyordu rüyalarýma
Kaç kere aþk diyordun da sen,
Kaç kere haykýrýyordunda gelmiyordu sevdalar,
Eksik kalýyordu sanýrým söylediðin yalanlar/
Yaðmur diye gözlerimden akan yaþlardan
Ýntikam alýyordu kara denen bedenim
Dilimden çýkan her kelime
Aþkýna edilmiþ nidalardan baþka bir þey deðildi
Her duam,
Her bedduam,
Her sonsuz çýðlýðým,
Sanaydý elbet,
Arkana bakmadan çekip gittiðin yollara
Duyuyordun,
Sen diye kaç aþka sarýlýyordum yokluðunda
Belki diye kaç kere yalvarýyordum göðe
Umursamýyordun
Yalnýzlýðýn elinde kalýyordum çoktandýr
Bir tek ben, bir tek sessizlik
Nicedir yüreðime kimse dokunamýyordu
En son senin elin elimdeydi
En son senin hikayendi aþk diye bildiðim
En son sen...
Gidiyordun,
Defalarca söylediðim sözleri
Tekrar tekrar söylettiriyordun bana
Karþýmda durup tek bir kelime etmeden
Yýkýlýyordu türk filmi sahnelerim
Anlatýyordum ben tek tek
Sen dinlemiyordun hep giderek
Bakmýyordun bile yüzüme
Ýçimin kendisine
Umursamýyordun belki
Yüzde yüzlük bir dilimde lal olup kalýyordun
Vuslat zamanlarý hep baþkalarýnýndý,
Bizde ancak acý...
Öyle bir vedaydý ki bu,
Görmüyor ve anýmsamýyordun anýlarý
Ellerin son kez avuçlarýmda
Gözlerin gözbebeklerim de kalýyordu
Çýkaramýyordun
Olsun gidiyordun, git
Gözlerin bende kalýyordu, ellerinse ellerimde
Senden bana küçük bir hediye,
Hatýra sadece...
(Ýlknur Karaca)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.