HÜZÜN AKŞAMLARI

Bu akþam, ne bir ses; ne bir nefes…
Sensiz, boþ ve viraneyim yine…
Yüzüme vuruyor, soðuk duvarlarýn esintisi…
Ve bahçede ki suda bekler, ay’ýn koyu gölgesi…

Þimdi, mendireði kýrýk, gönül limanýmda fýrtýnalar…
Benzi solmuþ aynalar da bakmaz yüzüme…
Ýstifini bozmaz, asýrlýk duvar saati…
Ve biteviye düþen, damlalarýn gizemli sesi…

Hep ýþýklarý yanar, öteki evlerin…
Benimse içimde kor yangýnlar…
Ne güzel de yakýþýr, mavi deniz üstünde çýðlýk çýðlýk martýlar,
Yalnýz gözü yaþlý bulutlar anlar beni…
Bir de hüzün yüklü, bu hüzzam þarkýlar…

Yalnýzlýk; bu akþam eyerlenmiþ, simsiyah bir atlý…
Uçuracak, bir ucu gökyüzünde dev bir kanatlý…
Sen gelmezsen eðer…
Ne bir dal yeþerip, ne bir çiçek açacak..!
Bütün þehir ýssýz kalacak…
Her adýmým, bir çýkmaz sokak,
Dillerim lal olacak…
Sen gelmezsen eðer..!
Taptaze umutlarýmýz, kördüðüm olacak..!




Abdulkadir ÖZCAN
Bursa
28.03.2011


Sosyal Medyada Paylaşın: