Beddua
Bu kadar yalanýn içinde
Nasýl sevdim o gözlerini,
Bilmem, nasýl esir aldý gözlerin
Ruhumu, benliðimi, huzurumu…
Þimdi keþkelere sarýldým içimde ki seninle
Hani diyorum, hani bir zamanlar severdin beni
Ki bende, senden baþka her þeye yabancýydým sevgili,
Neden bu yapmacýk sevginle büyüttün içimde ki seni?
‘ruhum’ hatýrlar mýsýn?
On beþ aðustos iki bin dokuzu
Cumanýn ertesinde bir gündü
Huzurum ermiþti ta arþa,
Ellerim ellerinde büyürken,
O sahil nasýlda çekiyordu sularýný
Senin nazarýndan utanarak
Kolay mý?
Sen bakýyordun yeþil gözlerinle
Koca bir maviye ve büyüyordu huzur
Þehla bakýþlarla saniye saniye…
Oysa þimdi zaman durdu
Küçülür oldu aþk denen huþu,
Kolay mý? Çekti gözlerini ruhumdan
Bir yabancý göz için vazgeçtin sevgilinin yolundan…
Yolun açýk olsun demek isterdim
Lakin nefsim izin vermiyor
Evet, nefsime uyuyorum ‘olsun’
Aþk bir gün gelsin senide vursun…
Artýk tüm beddualarým seninle sevgili
Aþk bir gün olsun ayrýlmasýn sol yanýndan
O kibrin, o nefsin, yok olsun bitsin
Ve bir gün ben düþeyim aklýna,
Bir daha asla, çýkmamak þartýyla…
Yan sevgili yan sende yan,
Bir gün anlarsýn benim için yanmaný istemediðimi,
Ýþte o gün ben derim ki; ‘Rabbim’ ben çok seviyorum seni,
Þükürler olsun ki, hiç terk eylemedi beni
Aþk denen sevgili…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.