Yalnızlık

’’Bu iþte bir yalnýzlýk var’’
Yoksa karanlýk böyle korkutucu gelmezdi kimseye
Ýnsan; insan olduðu için yargýlamazdý kendini
Öykülerini anlattýkça çoðalmazdý dertler
Yalýn ayak barýþ türküleri söylemeden
Zamandan ve yardan kimse geçmezdi

Bu iþte bir ihanet var...
Yaralardan sýzan bir kan gibiydi ölüm
Her seferinde bir yolunu bulup yýrtýyordu kefenlerini

/ O yüzden acýlar hep baþkaldýrýr oldu -yüreklerde /

Bu iþte bir çaresizlik var...
Bu uzaktan doðan güneþ kime...
Bu yaðan yaðmur, bu enkaz kime...
Kime bu telaþlý koþuþturmalar…

Bu kalem neyi yazýyor yine
Anlamsýz bir tümceyi
Tel örgüler ardýnda kalan bir hücreyi mi?

Bu iþte bir yorgunluk var…
Kimse çocuk olmak için bu kadar dert yanmazdý
Diz kanatmak için iç çekmezdi, kýzmazdý büyüdüm diye

Bu iþte bir terslik var...
Aðýzlarýn esiri olan ‘’sevgiyi’’ hangi alçaklar vurdu?
Kim Kelime kalabalýðýndan kaçar
Kim koþar hayallerinin peþinden
Yaþamadýðýný sananlar yaþadýklarýný nasýl sorgular
Faili meçhul bir yaþamýn firari sanýðý kimdi?

Herkes Rest çekip hayata
Gökkuþaðýný siyaha boyadýklarýndan beri
Yas tutup þarkýlardan bir dilek tutarým umuda
Sonra düþler ülkesinden kirlenmemiþ mahcup bir baðýmsýzlýk kiralarým
Ve Bir þeye benzemez sözler söylerim bilinenlerin bilinmezliðinde herkese inat

Mehmet Emin Karademir
Sosyal Medyada Paylaşın: