Dert Olsun Sana Yokluğum

Gidersen seni sana anlatýrým dedim…
Dinlemedin…
Ýnanmadýn… Ardýna bakmadan çekip gittin
Beni gündelik sevgiler besler sandýn
Ama aldandýn, yanýldýn
Artýk Kaybedecek hiç bir þey býrakmadýn
Þimdi iyi dinle beni… Konuþma sýrasý artýk bende

Madem aþkta cesurken o þerefsiz yüreðin
Herkesi ve her þeyi býrakman kimeydi
Sende biliyordun, Gittiðin yerde yer deðildi
Tuttuðun elde el deðildi

Duydum ki…
En sonunda, Elde Kapýlarýný yüzüne kapatmýþ
Senin giderken kapýyý çarpýp gidiþin gibi
Ufkumdaki güneþi kararttýðýn gibi
Artýk seninde gökyüzün karanlýk olacak

Acizsin biliyorum…
Hemen heveslenme teselli daðýtmýyorum artýk
Hala Acýmý dindirtmiyor çektiklerin biliyor musun?
Ben eski ben, deðiþmeyi bilmeyen
Sen eski sen, sevmesini öðrenemeyen
Konuþmaya aciz dudaklarýnýn bir fýsýltýsý olmayan, sen

(Gidenin yeri tez dolar) diye bir söz vardý. Sende bilirsin
Ümitsizce Senin yasýný tutarken ýssýz daðlarda
Gelmeyeceðini bile bile Yolunu gözlerken kan ile dolmuþ gözlerim
Çýðlýklarýn koptuðu yerde uyandý artýk… Uyandým

Eski delikanlýyý ararsan boþuna bekleme, arama, bulamazsýn
Kayboldu pus içinde…
Kefenlediler yas içinde…
Gömdüler seninle… Bitti gitti, Artýk yok…

Tükenip bitmeyen sahte sorunlarýnla
Çok erken kaybettiðin mutluluklarýnla
Dert olsun sana yokluðum
Dert, yara…
Nasýlsa Þahitti ,Sürç-i lisan etmiþ gözlerim

Mehmet Emin Karademir

Sosyal Medyada Paylaşın: