Âmâ gönül penceren o gururun yüzünden. Bir an olsun açmadýn perde üzgün tül üzgün. Bile bile soldurdun çiçekleri yüzünden. Þimdi oturup aðla, yanak üzgün gül üzgün.
Ben vuslatý beklerken durdu zaman sayacý. Sana caným demiþtim candan yanmak çok acý. Bir damla su vermedin kurudu aþk aðacý. Þimdi oturup aðla, meyve üzgün dal üzgün.
Hani sen olacaktýn her derdimin dermaný? Oysa acý vererek geçirdin tüm zamaný O asi kaprisinle daðýttýn ya kovaný; Þimdi oturup aðla, Arý üzgün bal üzgün.
Benimle eðlenerek artýyor gönül hazýn. Bir deðil iki deðil, geçer mi sandýn nazýn? Bam teline vurdun sen akort tutmayan sazýn. Þimdi oturup aðla, naðme üzgün tel üzgün.
Savunmasýz anýmda atak saldýn dertleri. En sonunda mat ettin yýktýn bütün setleri. Dolu oldun dert yaðdýn taþtý gönül bentleri. Þimdi oturup aðla, yaðmur üzgün sel üzgün.
Seni mutlu etti mi yaptýðýn sinsi planlar? Söyle, reva mýydý bu aþka böylesi sonlar? Kime yarar saðladý uydurduðun yalanlar? Þimdi oturup aðla, Yürek üzgün dil üzgün.
Seni kendimden görüp çokca sevdim herkesten. Hata etmiþim sevgi beklemekle nekesten. Döne döne yoruldu zarflar meçhul adresten. Þimdi oturup aðla, mektup üzgün pul üzgün.
Sen sýký tutamadýn kaydý, ayrýldý eller. Dört bir yana daðýldýk suya düþtü hayaller. Bil ki matem tutuyor aramýzda engeller. Þimdi oturup aðla, daðlar üzgün yol üzgün.
Süleyman Göktekin
Sosyal Medyada Paylaşın:
romanci28 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.