HAZAN OLDU ÖMRÜM

Hava tunç gibi aðýr ve puslu
Benizler bir hayli soluk, kuþlar çoktan memleketine uçtu…
Gören gözlerim, yeþili görmez oldu…
Aðaçlar mahsun, þarkýlarda hüzün, bülbüller hep suskun…
Ömür gemisi seyri seferde gezinir,
Çünkü; artýk mevsim Sonbahara eriþir…

Bilirmisin ? kuru dallar nasýl bir bir yapraðýný döker…
Ýçimde volkanýn ateþi öyle yanar…
Ürperir gönlüm, hazal’ýn hýþýrtýsýyla…
Taze umutlar artýk, baþka baharda filizlenir…
Ömür gemisi zevki safada gezinir…
Çünkü; artýk mevsim Sonbahara eriþir…

Rüzgarda savrulan kuru yapraklar misali…
Hani ..? nerde..? örselenmiþ, tarumar duygularým…
Yuvasýz kuþlar gibiyim, þimdi kanatlarým kýrýk…
Zaman, bir deðirmen taþý…hayallerim ve umutlarým altýnda ezik… Ömür gemisi yavaþ yavaþ su alýr,
Çünkü; artýk mevsim, Sonbahara eriþir.

Rüzgar; koþar, ýslýk çalar naðme naðme Yaðmur, býkýp usanmaz, ýslatýr biteviye…
Deniz, köpürmüþ hoyrat mý? Hoyrat…bulutlar güneþi çeker kendine…
Zaman durmuþ, akreple yelkovan küsmüþler birbirine...
Deniz feneri de, artýk çok geç çare olmaz bu gemiye…
Ömür gemisi yavaþ yavaþ limanýna yanaþýr…
Çünkü; vakit tamam, mevsim artýk sonbahar…





Bursa
Abdulkadir ÖZCAN
12 Aralýk 2010

Sosyal Medyada Paylaşın: