Yan çizen gölgeler

I

keyfimin kâhyasý mýsýn
ister giderim
ister kalýrým
doðrulup çoðalan bir ben deðilim


martýlara simit borcumu ödedim
sarp bir gidiþin valizi hazýr
dün çok çalýþtým kalmak için
ama gitmeye muhtacým


II

yakýlan tüm ýþýklar yüzüme söndü
gözlerim peydahlanmýþ gecenin koynuna alýþkýndý
kimi sevmiþtim
kimden gidiyorum
neden kirpiklerim bu kadar puslu


flu vuruyor zamanýn s/arkacýna gözlerim
aklým döþüme damladýðý vakit
çocuk yanlarým aðlýyor en çok
en tavýrsýz yanlarým
uysallýðýma ayak diretiyor
ses çýkarmadan sessizce
sedalarla vedanýn tokasýný yaparak
kendime dahi iþittirmeden gidiyorum


göðüs kafesim baþtan aþaðý yýkýlýyordu
kendime pusu kuran tuzaktým
kendimi kaptýrdým bu ayrýlýða
beynim iflas etti


III

uçurumdayým
it beni sýrtýmdan ölüler ülkesindeki þiirlerimin içine


sahildeki kayýklar bile sarhoþ
naralarýmýn hepsi üç noktayla son buldu
sus dedim aðzýmý kapattým
ufakta olsa sitem yoktu susuþlarýmda
yüzümün ortasýndan geçen kýrýk çizgiler vardý
ahþap yýðýnýna dönen gözlerimin
tahta kurularýndan baþka misafiri yoktu


söyleyemediklerim aðzýmýn bir kenarýnda
bir ses bekliyorsan benden
lazýmsa eðer
hadi sok aklýma dilini ve çýkar
sana ait olan bütün sözcükleri


içimde kabaranlarý hiç taþýrmadým
senden kalan miras dedim
aklýma düþmedi hiç intikam
hayat bilgisi dersinden kesesine küsmüþ notu aldým


ne zaman yola koyulsam
kilise yüzlü insanlarýn gözlerinden kaçmaya çalýþýyordum
topuklarýmda izmarit kokusu
avuçlarýmda parmaklarýnýn yalan izleri
ayaklarýmda yetmiþten kalma kösele sesi
ellerim yetiþmiyordu kulaklarýma


IV

.../ kendi gidiþinde öksüz kalan çocuk gibiyim


hiçbir yetimliðim bu kadar koymadý
dilimde harcanan hayatýn senfonisi
provasýz intiharlar paçalarýmdan asýlýyor
hangi ses ’dur’ kelimesinden ibaret


hiç kimsenin bilmediði bir uçurum biliyor musun
sayfa sayfa ölebileceðim
ya izbe bir yer
içimde bu kentin insanlarýný öldürebileceðim


içimde telaþlý insanlarýn kavgasý
dedimya doðrulup çoðalan bir ben deðilim
vazgeçiþim kapý gýcýrtýsý kadar gýcýk
dayanamýyor her seferinde yüzüme kaptýlmasýna


V

.../tutulmamýþ tüm sözlerden azad ettim kendimi


ilk gidiþ yok oluþum
yüzümün gölgesi þavký kurþunlanmýþ ikindilerde
kýna gibi gözbebeklerime yakýldý
a y r ý l ý ð ý n duvaðýný taktým
þehrimin sükûnetisin artýk


ihlâl edilen zamana kurþunlarý sýkýp
kendimden bilerek suçumu
içimde haram bir aþký kandýrýp
tutulmamýþ bir söz misali
yan çizip gidiyorum


An/kara

Yalnýzlýk Abidesi


Söylenmemiþ tüm sözlerime (sustuklarýma) sesi ile
ortak olan sevgili ’Zahiira (Sebahat KARA)’ya Kalb-i sevgilerimle
Sosyal Medyada Paylaşın: