/Yorulmuþlar da,
Ölüp, sessiz þehirlerinin bir köþesinde
Dinlenmek istemiþler.../
Ýçli ruhlarýn ölü bedenlerden ayrýlmasý
Ve yitik göðüslerde alýnan nefeslerin
Kesik kesik parçalanmasý
Ve karanlýklar tufanýnýn içinden geçen
Ölü yüklü trenler
Yürüyor þehrine
-Görmüyorsun-
Yazanlarýn çýðlýðý binmiþ vagonlarýn sessizliðine,
Yýrtýyor acýsýný çýðlýklar
Ve soruyor kana bulanmýþ aþklarýnýn
Töreli davalarýný,
Bir damla acý,
Bir damla yoksunluk,
Biniyor düþüþünün uzak bir dalgýnlýðýyla,
Katlayýp karanlýk gecesinin
Koyu uykusunu, mezara gömüyor
Ölüler isyanda...
Bu zaman
Kan renkli bir kavuþmaya þahit oluyor
Semender yansýmalý
Bir ses
Uzakta,
Tükenmiþ, gözleri vagonlarda
Bir yandan ölü gece,
Bir yandan, gölgemden arta kalan mezar kalýntýlarý
Esiyor ruhuna çýplak bir sancý
-Hissetmiyorsun-
Düþ kýrýklýðý
Tiner kokulu yalnýzlýðýn parmak uçlarýnda
Baþlar tren seferi
Yolcular ölü,
Manzara bir sürü, tutuþturulmuþ gecelerin
Daraðacý,
Cam kenarýnda bölünmüþ insan anýtlarý
Kimi intihar, kimi yalnýzlýk
Hepsi ölü,
Bütün bahaneler ölümü karþýlýyor,
Tren götürüyor bilinmezlere
Gözleri açýk, görüyorlar
Kaldýrýmlarda kýrk düðüm bir yaþamý
Kimse bilmiyor
Her ölümün nedeni aynýdýr
Kirletilmiþ, ruhu koparýlmýþ
Bedenlerin, bir istasyona býrakýlmasý
Hepsinin gözü yaþlý,
Ýçi yaslý,
Hepsi birer birer
Aðlayan coðrafya
Kendini kaybeden
-Bulamýyorsun-
Gidiyorlar uzaklara
Bindirilip vagonlara kayboluyorlar
Yaþarken sözlerini unuttuklarýný bir þarkýyý bulmaya
Ve kan damlamýþ gözlerinin izini bulmaya
Ölü dolu vagonlar
Birbirine baðlý, gidiyorlar
Baþkasýnýn þehrine,
Bilinmez sessizliðe...
(hiç olmazsa yollarýný kendileri seçselerdi)
13.05.11
(Ýlknur Karaca)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.