Akan gözlerimin boþ çukurlarýna geceler konaklamýþ. Ellerimle yokluyorum ruhumu, içimde benden eser kalmamýþ. Çocukken hayat uzun bir yol gibiydi þimdi her þey bir birine dolaþmýþ. Yol alamýyor umudum, doðruyla yanlýþlarým þaþmýþ…
Büyük bir boþluktayým… Ayaklarým zemine beynim gökyüzüne çakýlý. Baþsýz bir ordu gibi dolanýyor fikirlerim, daðýnýk… Zembereði fýrlamýþ düþüncelerimin, kaybedeli rotamý. Kýzýyor, küçümsüyor beni, gözlerimdeki gizli tanýk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasemin YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.