Parçam… Yüreðimin en sýzlayan yeri… Sen, bir gelincik gibi düþerken topraða bende damlalar gibi eriyorum… Oysa içim dondu, bak titriyor ellerim… Parçam, hilal gibi parlarken gülüþün gelincikler gibi tutuyorsun bayraðýmýzý avuçlarýndan akarken yüreðin… En sýzlayan yerim, yüreðim donuyor… Kifayetsiz kaldý yaþam yitirdi maviliðini gökyüzü kýzýl… seni uðurluyorum nurlu, sonsuz bir yolculuða… Mehmet’im… Sana, bende var olan ve en ihtiyaç duyduðum yüreðim gibi sesleniyorum… Onsuz nasýl yaþanýr? Nasýl?
Yere düþerken yaðmurlar, patlayan tomurcuklarýn duasýyla yükseliyor rahmetin sesi… ‘Bak ben binlerce kez doðuyorum öldüðüm yerde’ diyorsun… Tatlý bir tebessümle yükseliyor ruhun… Sen karanfil kokulu… Sen, yüreði sevdayla dokulu… yakanda kýzýl güllerle taþýyorsun hilal yapraklý sevdaný…
Bir kez vurulup, bin kez doðuyor gün. Ruhumda bir ezgi… Hiç susmamacasýna dinmeyen bir inançla yürüyorum ruhum sýnýrlar boyunca…
Yasemin YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasemin YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.