Sürgün

Kýyýsýnda deðilim ki yaþamýn, yaþam benim kýyýlarýmda can çekiþiyor.
Kabaran dev dalgalar gibi yükselen bir girdabýn en dip karanlýklarý gibi kendi içimde yükseliyorum.
Bulutlar gibi maðrur, yaðmur kadar masum bir noktada gözlerim.
Kalbim özgür… Ama öyle bir acý ki, derin bir kesikle kýyýlarýma vurdukça tuzla buz oluyorum.

Derdine düþtüðüm gözyaþlarým deðil.
Derdine düþtüðüm hýçkýrýklarým deðil.
Hiç utanmadým, en masum haliydi gözlerimdeki kýzarýklýklarýn.
Derdine düþtüðüm derde düþüren bir sürgün.

Sosyal Medyada Paylaşın: