DÖNÜŞ

Ben dört tekerlek üzerine bir sandýk
Kansýz,cansýz,duygusuz ve düþüncesiz.
Bazen bir kazan mýsýr,
Bir torba kestane yüklü bazen,
Gider giderdim iki elle omzumda.
Beyazýt’ýn yokuþunu bilirim,
Aksaray’dan, Kumkapý’dan.
Bilirim Eminönü’nün, Karaköy’ün insan yükünü.
Sahibimi tanýrsýnýz :
Onun adý Mustafa’dýr, Hasan’dýr, Mehmet’tir.
Kastamonu’dur memleketi
Bir karýsý vardýr evinde,dört-beþ de çocuðu.
Benim vataným sonsuzdur.
Onlarý doyurup giydirecek
Her yer memleketimdir benim.
Dert nedir bilmezdim
“þükür” dedikçe onlar.
oysa þimdi bir ardiyede paramparçayým...
darmadaðýn dört tekerleðim.
Ve her parça tahtamda gayrý
Kanayan bir umut,
Binlerce açlýk, yüz binlerce düþ,
Yeniden bereketsiz, kýraç topraklara
dönüþ var.

Sosyal Medyada Paylaşın: