uzanýp kalsam
esip dursa üzerimde
taze bahardan binlerce yaprak
-ýhlamur kokusu
telaþlý ruhumu sarsa
ve gözlerim maviyi yeþile boyasa
içimde yükselen ses
sonu gelmiyor nedense
sýrf bu yüzden…
seni sevdiðimi söylediðim
nakaratý þarkýnýn
gözlerimde dolup boþalan nehir
el çýrpmak gibi bi iþin kölesiyim
alkýþ tutuyorum hüzünlü aþklara
banukalyoncu