ne zaman gözüme bir kalem kaðýt iliþse
þiir yazmak gelir içimden, yazamam
bir þeyler düðümlenir kirpik uçlarýma
bakamam
sil bütün belleðini, sil derim yüreðime
yakayým yaþamak istediðin ne varsa der
yakamam
yani söylememek, o iki kelimeyi
hatta cümle içinde bile kullanmamak için
nasýl mücadele ettiðimi, bir ben bilirim
bir de Allah
unutmak isterim düne ait her þeyi
unutamam
“Onu sevdiðim” gibi hiç kimseyi sevmediðimi
hiç söylemeyeceðim, söylemeyeceðim iþte
eðer sen de söylemezsen yaz
aksini düþünüyorsan yazma kalemim
sakýn yazma
yazma kalemim kurban olayým
yazma derim de
biliyorsun, ne kadar katýlaþmýþ olsa da yüreðim
gözyaþlarýna dayanamam teslim olurum
hecelerine kendimi savunamam
kýlýçtan üstünsün bilirim
ama sen benim kalemimsin
kabahatini infaz için kýrýlýrsýn da
asla eðilmezsin, kendi çýkarýn için
uç senin, boya senin, yaz istersen
bir daha mý geleceksin dünyaya
sevgiyi yaz, hakkaniyeti yaz
içtenliði yaz, aþký yaz, onuru yaz
olur ya, tesadüfen de olsa
belki bir okuyanýn çýkar
ve yararýn dokunur çevrene
sevgi, saygý ve hoþgörü adýna
yüreðini sýcak, gönlünü ferah tut
bak; þimdi bahar vakti, önümüzde yaz
ne insanlýðýna, ne sevgi dolu yüreðine
düþürme ayaz, yaz kalemim yaz
Hatice Ak/21 Nisan 2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.