öyle güzel ki hava
insanýn durmaksýzýn yürüyesi geliyor
ardýna bakmadan nereye olursa
geceden yunmuþ-paklanmýþ
dünün tozu dumaný, aðaçlar neþe içinde
yapraklar ürkek baksa da, her birinden
umut fýþkýrýyor doðaya
iþte böyle, tam da bu an
memleket özlemi öyle aðýr bastý ki
bir aðý gibi çöreklendi göðüs kafesime
yaþamýn en güzel yaný ne biliyor musun
telaþ... her yere, her þeye geç kalma telaþý
koþ koþabildiðin kadar, sev sevebildiðince
diyeceðim de, galiba vakit çok geç
bu gün, mevsim de senden yana, iklim de
hani böyle bir hava, böyle bir gündü ya
vedasýz gidiþin, hatýrla
ben de ölmüþtüm seninle birlikte
neden bilmiyorum
bu gün de ayný duygular içindeyim
saçlarým gene topuz, salaþ kýyafetlerim
yüreðimdeki aðrý, sol kolumdaki uðursuz sancý
aslýnda sabah mutlu uyandým sayýlýr
sonra süslü bir kahvaltý sofrasý
bir kibrit kutusu kadar yaðsýz peynir
iki dilim kepekli ekmek
üç-dört tane tuzsuz zeytin
desem de inanma
arada bir kaçýrdýðým oluyor ipin ucunu
domateslere tuz niyetine
neyse...sen bakma bana
her sabahým böyle geçecek nasýl olsa
anlatýlmaz duygu saðanaklarý altýndayým
caddeler bir canlansýn bakalým belki o zaman
hayalden uyanýrým, günaydýn güneydoðu
günaydýn caným memleketim
Hatice AK/17 kasým 2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.