Hayret Ve Endişe Yok Bende

Aþk esrarýný koruyor bir müddet
Düðümlenmiþ ilmek ilmek vücudunda
Eskimiþ, kýrmýzý yara izlerinde,
Boðuluyor ucu kýrýk kelimelerim
Bir kereliðine gidilmiþ kara kuytularda
Yok, oluyor kayýp ruhum
Ölüyorum…

Gönlü açýk hakikati yüksek
Hoþluðunda öðün öðün öðünmüþ
Manidar hislerim,
Söyleme lanetli bir söz sakýn!
Eðer kýrýlýrsa aynalar
Buðulu buðulu bakýp kalýrsýn
Ki gaflete kapýldýðýnda
Gözü görmez dünyayý
Verdiðin emeklerin çoðu üste kalýr
Bakarsýn çaresizce
Aklýný baþýndan alýr
Gizli sandýklarýn

Gideceksen bir gün
Gözden ýrak, gönülden ýrak,
Düþlerle düþünen güzel suretleri
Eline alýp da gitmeye çalýþma sakýn!
Kalbim kýrýk testi de su içerken
Þarap kadehi bile olsa yanýmda
Ýçirmem ben gönlüme acý sevdalarý
Deðdirmem ruhuma bir daha
Azap veren kötü zamanlarýmý

Her nefes alýþýmda yenilenirim
Ve hayret girmez düþüncelerime
Endiþe girer, þaþkýnlýk girerse dilime
Korkarým
Belki de sen, bu yüzden gittin
Ve biliyor musun?
Hiç ‘hayret etmedim gidiþine
Herhangi bir endiþem olmadý
Ve nedense ben
Hiç þaþýrmadým sen gittiðinde…

17.04.11

(Ýlknur karaca)








Sosyal Medyada Paylaşın: