Kayboldum
Senin yüreðinden kovulduðum bir hecede
Ve þiirlerde, aðladým terk edilmiþliðine aþkýn
Ýçime hüznü, içime kýrgýnlýðý, içime karanlýðý çökerken ayrýlýðýn
Mutlu ve huzurlu aynalar býraktým yüzüne
Ki öyle bir vedaydýn sen
Giderken deðmedi ellerim ellerine
Gözlerine esir, saçlarýna sürgün rüzgârlarda
Ve ruhuna teslim suskunluklarda
Sana sesimi býraktým ardýmda
Avuçlarýmda hecelenen alfabelerde öldün
Duymadýn ki sen sesimi hiç
Duyulmadýkça karanlýða gömüldüm
Tutkuydu alýþkanlýktý
Öylesine büyük bir aþktý belki de
Bu yüzdendir kaldým merhametin eline
Son kez kelepçelensin istedim dizlerim dizlerine
Sen gitme diye…
Bize yazýlan tüm hikâyeler
Göçmüþtü
Tek tek bitmiþti
Yitmiþti
Sen yoktun
Sustum,
Sen s/uslu cümleydin þimdi
Virgül koyamadým ardýna
Noktalandýn
Ve sevmiþtim seni ölesiye
Sense üç nokta olup kalmýþtýn…
Gözümün daldýðý her yerde
Eksildin
Yittin
Ve bittin…
Ben sustum þimdi
Sen söyle sensizliði/mi…
19.04.11
(Ýlknur karaca)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.