‘bir koca koçbaþý çýktý getirdi
geceyi gündüze yýktý getirdi’
yaban el dutmuþam dargýnam sene
dargýnam ne hâller býrahdýn mende
on iki ayýnan sargýnam sene
göy biler gözlerim qarahdýn mende
ne dedim ne ettim ýrahdýn mende
serildim göynüne sündüzden biçif
elem sefesinde qendimden geçif
hesretinden geyif odundan içif
zemheri gýtlýðý doyuldu çiynim
bir baþýna birde qoyuldu çiynim
çýhtým yola handa cengim var idi
caða-çocuk serde dengim var idi
nevbahar sýrtýnda rengim var idi
gocatan hörmetim yuhuma çöktü
sonra eydi boynun yarpaðýn döktü
gövnüne gün yüzüm cavanlýh çaðým
Ferhat’tan Mecnun’dan þivanlýh çaðým
eyle bil ahsakal divanlýh çaðým
gýr keçemde baðdaþ söhbetim oldu
hâl var ki uðraðýn rahmetim oldu
elâlem keyifi mahâlin suyu
cem edif sýrtlaný deðiþmez huyu
að mayadan ahým asýrlar boyu
ahýf geldi vâhte götürdü meni
qadir gýymet mende yitirdi meni
neçe yâr görmüþem gözeller ilen
neçe bað türküler gazeller ilen
sinemi göresen hazeller ilen
delik deþik olmuþ bilinebilmez
ey qadder sil desem silinebilmez
aydýþar hatýrât aydýþar hele
caðýl caðýl geder gözyaþým sele
misk û amber dolun vermiþem yele
çemen ürüyandan yolduðun menem
her söher baþýnda bulduðun menem
bilirem yad’olar deliþmen günler
garanlýk gündüzler aydýnlýk tünler
“qalh” buyruðunda qalh ilâhi ünler
bismillah quþlukta eymiþem baþým
gurdlar ular göye deymiþem baþým
men sene ne deyim meni kim duya
gür pudahta guþlar nefesim yuya
goca bir bozkýrda salýnmýþ huya
hangi ürüzgardýr dudaðýn gerer
ardýn sýra geler güllerin derer
zâil olar ömrüm göðerer ürek
uruhum hayasý kefenim gerek
torpaða koyalar kazmaynan kürek
sayasan Kurtbala düþüf ölmüþtür
kimler aðlamýþtýr kimler gülmüþtür
‘kim demiþ muhabbet garip bir düþtür
kaderi boynundan sýktý getirdi’
22 Ocak 2007 - Tarsus
Hakan Ýlhan Kurt