Affet desen boþuna, þu gönlüm kýrgýn artýk, Nefesini tüketme, boþ lugata gerek yok. Sanki asýr sýrtladým, yüreðim yorgun artýk, Gördüm göreceðimi, hiç ýspata gerek yok.
Kollarýnla doladýn þu masum bedenimi Piþmanlýkla ödettin aþkýmýn diyetini Kanlý gözyaþlarýmla, ödedim bedelini Masum gözyaþý dökme, hiç ýspata gerek yok.
Açar sanma yüreðim, bu defteri kapattým Ýhanet affedilmez; gönlümden söktüm, attým. Nefretinle seviþtim; seni onla aldattým. Yolun açýk olsun yar, hiç ýspata gerek yok.
Nasýl kýydýn vicdansýz tertemiz aþkýmýza Düþmanýmý güldürdün, oturttun tahtýmýza Söyle be ey günahkar, ne deyim bahtýmýza Alýn yazým karaymýþ, hiç ispata gerek yok.
Geri tepsin silahýn vurduðun gibi vurul Hemde ayný tuzakla mizana sende kurul Cevapsýz sorularla ben gibi sende yorul Düþünüp, kahrolsanda, hiç ýspata gerek yok.
Acý çek, yýkýl,kahrol, parçala küfürleri Her nereye gidersen, dolmasýn asla yeri Dilerim ki kalýrsýn; bir kemik birde deri Hergün ölüpte diril, hiç ýspata gerek yok.
A.P.MORKOÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
adalet morkoç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.