MÜZİĞİN SESİ

ne çok iþ yapýyoruz ne çok
didinip duruyoruz
kýþtan yaza, yazdan kýþa hazýrlýk
yaþamýn dar çemberine
hep bir þeyleri sýðdýrmak için çabamýz

koruyucu kanatlarýmýz kýrýlmaz sanýp
zamanýn kuytusuna itiyoruz umutlarýmýzý
evrenin bilinmezliði içinde
dünya döngüsünü sürdürürken
hak edilmemiþ
bir armaðan bekliyoruz zaman zaman

yeryüzü ile gökyüzü arasýna sýkýþmýþýz sanki
bir türlü atlayamadýðýmýz
bir eþik var önümüzde

bazen, çalýnmýþlarýmýzýn hýncýyla
üþüyor ruhumuz
aðýzda donup kalýyor, söze dökülmemiþler
arýnamýyor sustukça kapanan yürekler

/derinlik istiyoruz
ama sýð sulardan çýkmaktan korkuyoruz/

zýtlýðý eþitleyemiyor ibre
kalbimizde hep bir aðýrlýk

unutulan dinginlikte
ruh, inzivaya çekiliyor
boðulmak üzereyken
keder dalgalarý geçip gidiyor
bizler, ayný yerde dolanýp duruyoruz

ve duygu kütlüðüne düþen içimizde
gönül kaymalarýmýz
hiç tazelenemeyen ilkyaz umuduna
yolu týkayan biziz aslýnda
bir an, yalnýzca bir an/da
kemanýn kýrýlan telinde
susuyor müziðin sesi
bunu bir türlü kavrayamýyor insanoðlu /nedense!


Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir

Sosyal Medyada Paylaşın: