GÜN TIKANIKLIĞI

gün gün, geriye düþerken yaz kalabalýðý
deðiþiyor
rüzgârýn suyun sesi
büyü bozuluyor
aydýnlýktan karanlýða yürüyor yaþanmýþlýklar

varoluþun sesini duyamadýðýn an
gözde biçim kazanýlmayanda
hissetmek zor aynýyý


/dünyanýn sesini duymayan
denizi çekilmiþ, susuz kayaydým
kimbilir kaç zaman
hasret kalacaktým ona!
oysa, tadý tuzuydu o yaþamýmýn…/


uzak, kýsa, kýsýk seslerden
geceyle týkanýk gün
derin kesikler içinde ten

ertelenmez hiçbir hüzün
yazgýlar gibi

herkes, her þey çekip gitmiþken
günü doðuramayan kýsýr gecelerle
içinde duran saklý baharlarýn
duyuþ sýnavýný verir insan

hayatýn penceresinde
yüzü(n) yoksa
karanlýðý delen
anlýk bir ýþýk parýltýsýnda
ebem kuþaðýný bulursun

susuþ ve siniþ
sunulaný kabul
karanlýkta yürümeyi seçmek
diyorlar peþinen


az seçilen yol
zamanýn çöplüðünden kurtulup
bilmediðin yaþanacaklara adým atmak
ve bir kuþun kanat sesiyle
þenlenecek dal olmak…

Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir



Sosyal Medyada Paylaşın: