Bembeyaz þahikaya imrenirdi sedefkâr
Arusek tül perdesi yamacýný gizlerdi
Fecre al, akþama mor sisle çökmeden efkâr
Gündüz Güneþ, gece Ay kýskanarak izlerdi
Buzullarý çözüldü, þimdi yitik zarafet
Alev soyundu peri; ferman yazdýn bir afet
Bembeyaz inci teni, kýpkýzýl yakut kaný
Bir gamzelik gülüþün deðilse itiraf et
Depremle göçürmeden, tufanla savurmadan
Nasýl çöker karlý dað, fiske bile vurmadan
Vurmadan pençesini hýncý dinmiyor niçin
Hüzünsüz sevda olmaz derler ezelden beri
Afetlere gerek yok; daðlarý yýkmak için
Aþkýn büyülü gücü yeter de artar peri
Suskun volkan sinemde uykusundan uyandý
Mýsralar can evime lâv seliyle dayandý
Peri tebessümünde gizli kalmasýn sakýn
Þiirleri yazarken kalemin ucu yandý
Ne cevherler eriyor bakýp böyle ahenge
Bir eþin bulunmuyor kimi vursam mihenge
Mihenge bakakaldým; yýldýzlar gözden kayýp
Ah düþürmüþ simana, sil hülyamýn gelini
Elini uzatsaydýn ömrümü hiçe sayýp
Canýmla ödeseydim vuslatýn bedelini
Göðsümde çarký dönen çelik sesli sarkacýn
Kahýr saatlerinde demlendi buruk acýn
Kül etmeden býrakmaz demiþlerdi yakaný
Kollarýna düþerim ateþten bir kýskacýn
Her akþamýn ufkunda ayný hüzün serabý
Yarýn çok geç olmadan dindir þu ýstýrabý
Istýrabý hecenin, hýçkýrýðý aruzun
Mýsralara göz attým sen süzüldün yasýna
Derya derinliðinde, ýrmaklar kadar uzun
Hasretinle taþýndýn þiirler dünyasýna
Hangi týlsýmýn gücü aþk bozuyor ezberi
Gizli kývýlcýmýndan alevleniyor geri
Yetmiþ suyla yýkanýp gelen ateþe bakýn
Son kývýlcým elinden acze düþmüþ zemheri
Hicran merhemi için meçhule bir seyahat
Çileli aþk yoluna nasýl da düþtüm heyhat
Heyhat; felek zamansýz bildirdi azimeti
Yolun ufku bulutlu, alev kül ve dumandan
Yenilginin zehrinden tadarak hezimeti
Nasýl çöktü önünde o muzaffer kumandan
Aþkýn yenilmez gücü; ne þah dinler ne vezir
Tek kývýlcým sýçratmýþ kezzap kesilmiþ bezir
Adý: Hicran ateþi, hem gizli hem aþikâr
Külüne güç yetirmez diyorlar meddülcezir
Firakýn bîzarýyým baþ eðdim gelen emre
Üþüyorum nedendir gönlüme düþen cemre
Cemre denen gizli kor, yakarken sol yanýmý
Sanki arasýndaydý kâlbim çekiçle örsün
Çileli aþk yolunun müphem deðil tanýmý
Yolcu geri dönemez adým atmaya görsün
Zincirlenmiþ daðlarý kader ferman buyurdu
Volkanlarý püskürse bahtým gene uyurdu
Alev avcý kesilmiþ, yüreðim yanan þikâr
Ýçin için yanarken kimseye mi duyurdu
Sevda kime acýr ki kurumuþ insaf ile
Daðlarý aþmak yetmez vuslat hâlâ nafile
Nafile bir yolculuk, dinmez vuslat özlemi
Ardýmda ahlý bulut, önümde azgýn nehir
Nasýl anlatsam bilmem, kalemle mi sözle mi
Bir tek aþký bilirim zakkumdan beter zehir
Yorgun kulaçlarýma anafor vermez aman
Buruk kaldý sevincim, nehir daðýndan yaman
Seraplarýn peþinde yitirdiðim dirayet
Bilmem ki hangi yýla mührünü vurdu zaman
Rabbim; bu nasýl kader, alevden peri yarat
Yüzünü bir kez göster sonra yýllarca arat
Arat ki çilem dolsun azat edilsin köle
Aþtým, aþýlmaz denen zirveleri ummadan
Bulutlardan süzülüp hayalin düþmüþ göle
Gene kurtaramadým bedenimi hummadan
Daðlarý aþmak yetmez vuslatsa eðer niyet
Fizan sürgünü bekler, ödenen aðýr diyet
Vahayý ziyan sayar, çöldeki güneþi kâr
Budur aþka kayýtsýz ve þartsýz teslimiyet
Ýlaç aciz ilaçtan, hekim muhtaç hekime
Gelen humma ateþi bana deðilse kime
Kime anlatsam bilmem þaha kalktýkça hüzün
Hele efkâr bulutu tepemde kaynasýn da
Sen hüznümü o an gör, bana yasaklý yüzün
Seraplarda solarken sularýn aynasýnda
Çölü sorarsan peri; âþýklara bayýlan
Gece soðuk bir akrep, gündüz yakýcý yýlan
Dolunaylý bir gece yýldýz kayarsa þayet
Çýðlýk kopar Ayyuk’tan, gökyüzüne yayýlan
Zincirlenmiþ zamandan kaç yýl oldu yaklaþýk
Tek halka kýramadý; umutsuz, bitkin âþýk
Âþýk çölde yaralý; sitem etmez, yalvarmaz
Bilinmez ki kaç gece dökmüþtür ecel teri
Gönül yarasý diye kimsenin eli varmaz
Lokman sürmez merhemi, tabip vurmaz neþteri
Kalemin göz yaþýdýr feleðin baþarýsý
Yüzümün son rengidir bal mumunun sarýsý
Bir efsane yaþandý, öldü derler nihayet
Yýldýz yaðmuru baþlar o gecenin yarýsý
Özlemi dile getir; kalem, son bir cümle yaz
O daðý düþledim hep, þahikasý bembeyaz
........
Bembeyaz inci teni, kýpkýzýl yakut kaný
Peri tebessümünde gizli kalmasýn sakýn
Kül etmeden býrakmaz demiþlerdi yakaný
Yetmiþ suyla yýkanýp gelen ateþe bakýn
Adý: Hicran ateþi, hem gizli hem aþikâr
Alev avcý kesilmiþ, yüreðim yanan þikâr
Seraplarýn peþinde yitirdiðim dirayet
Vahayý ziyan sayar, çöldeki güneþi kâr
Dolunaylý bir gece yýldýz kayarsa þayet
Bir efsane yaþandý, öldü derler nihayet
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.