Biliyor musun gülüm, bu aþk ne demek?
Sanki rüya içinde gördüðüm rüya,
Sevgi sabýrla yandaþ, tutkuyla emek.
Yitik ömrüme bakýp sen de gördün ya:
Aþkýn üstünde dönüp duruyor dünya.
Sevda gizlenmez gülüm, söyletir dili
Yemin billah verdiði sözü unutup.
Kezzap dediðin ne ki, aþk bu sevgili...
Neylersin kaderim bu, aynayý tutup
Yüzünü eþlem kýlmýþ, gönlünü kutup.
Her gecenin üstüne doðmaz dolunay,
Gerçek aþka þavkýný vurmaksa amaç,
Ne sýrça köþk ýþýldar ne yakut saray.
Sen gönlümdeki sultan, baþýmdaki taç
Bir seni sevdi gönlüm tek sana muhtaç.
Aþkýn özünden doðar matem bölümü,
Silahsýz bir nefersin, efkâr tüten baþ.
Bir gül uðruna göze aldým ölümü,
Sen de acý gerçeði gör yavaþ yavaþ:
Her þeyi mübah kýlar, aþk ile savaþ.
Alev düþman kesilmiþ, kül benden taraf
Bir ganimete koþar gibi pürnefes,
Mahþer kurulmuþ sanki, sýnýrda Araf;
Her kafa farklý lakin çýkan birlik ses,
Seni sevdiðim için düþmandýr herkes.
Sözde sunak kurulmuþ kaygýdan azat
Her efsaneye kurban dilermiþ ilah(!)
Aþka ferman olur mu, bu nasýl tezat?
Yarým kalmýþ sevdayla kesilir iflah,
Ayrýlýk tetik çeker, sektirmez silah.
Heyhat, mayýs dalýnda gülmeden kiraz,
Açmadan soluverdi goncasýnda gül!
Zamanýn hýz fendini sezseydi biraz...
Hiç mi hiç anlamadý talihsiz bülbül:
Nisan sonuna nasýl eklendi eylül.
Bir teselli vermeden içli ezgiler,
Kýyým gecelerine düþer gündüzüm.
Her biri hasret yýlý derin çizgiler,
Sýrrý dökük aynadan yansýyor yüzüm,
Sararmýþ sayfalara nakþolan güzüm.
Desem ki; daldan kopan hazan yapraðý,
Benim gibi üþümez ayaz delirse,
Yitik efsanesini bekler Kafdaðý.
Þahikada beklenen güneþ belirse,
Ýklim Hicaz’a döner, bir gün gelirse...
Tabibim dermansýzým bu güne deðin,
Sineme düþen hüzün tahtýný kurdu.
Katý yayýný geren zalim feleðin
Amansýz gizli oku zamansýz vurdu,
Gönlümdeki saklý gül kanayýp durdu!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.