cennet çok uzak cehennemiyse içimde taþýyorum içimin soðumasýný beklerken umut adýmlarýný hýzlandýrdý takip edemiyorum
ölümüm gün-ah kadar yakýn ki herkes kadar günahkarým (yalnýzken þamar gibi indiriyorum bu gerçeði yüzüme ama ahh kalabalýklar öyle ki; göðü yýrtacak kadar yakýn bana onlarýn yargýlarý )
yalvarýrým ’acý’, bana eþlik et yoksa yapamam, devam edemem biliyorum bunu hak ettim sevilmeyi dilediðim için kendimden utanýyorum
þair deðilim, acizim kalbim için bir pranga bahþet O’ndan nefret edemiyorum
kabiliyetsizliðim için annem beni affetsin güvercinlerin merhametiyle korunmayý diliyorum dua ve sabýr -gitmeliyim-
naðmeleriniz sizin olsun kemanýn kopuk teli gibi cüce kalmak istiyorum
fulya/mart2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fulya CODAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.