adýnla baþlýyorum her þiire ve her mýsrada esirgeyensin baðýþlayansýn, biad ediyorum...
a.telli
/neyi erteledik neyi yanlýþ yaptýk k/ayýplarýmýz hangi þiiri okurken bulmuþtu bizi ne zaman kurban verdik lekesizliðimizi kinlerimize/
korkarým uzaklaþýyorum siluetinden izin verme can pare(m) d/oku beni þiirlerce incelikle intiharlarýn bana iþlemiyor duymuyorum da artýk ispat çabalarýný seveceksen adam gibi sev nefret edeceksen öyle sever gibi b/akmasýn gözlerin þüphen varsa kendindedir derdin kalýr gibi d/olmasýn cümlelerin
parmak uçlarýndan öpüyorum kokunun kokun yýlanlar gibi sarýlýyor yokluðunda boynuma iðdiþ edilirken günler-ce burnumun direði sýzlýyor sanýrým alýþýyorum panik atak hallerime ben burada deðilim þimdi yorgunum kýrgýn virgüllerimi teselli ediyorum
k/ayýp harfler yapýþýyor damaðýma dilime haraç veriyorum ismini anmasýn diye her seferinde paslý küfürler yokluyor ama sana kýyamýyorum verdiðim sözleri unut ben ‘edilen sözleri’ yutamayanlardaným
cehennemime ateþ etme t/adýn kor bir cennet düþürüyor zaten içime sabrým bilmem kaç vakte kadar sürer merhemini alkollü düþlerine meze etme-sen kalbimi katýk oluyorum yoksa inançsýzlýðýna artýk emin deðilim ‘sen’ olduðuna riyakar bu sözler
uykulu halim uykusuz gibi karanlýkla seviþenler yalnýz gibi uyurgezer düþlerim sahipsiz gibi kayboluyorum bu ben deðilim