AFFET BENİ GİTMEM GEREKİYOR

Son sözüm sana deðil elbet
Beni takip eden gölgelerle konuþuyorum
Sensizliðin ilk adýmlarýný atarken yavaþ yavaþ
Son kez düþünüyorum, seni

Yürüyüp gitmem gerekiyor
Gözyaþlarýmýn üstüne basa basa
Bir kez dönüp bakarsam
Gidemem, çakýlýr kalýrým

Hani hiç ayrýlmayacaðýz demiþtik
Bak þimdi gidiyorum
Geçmiþi yüreðimden kazýmak istercesine
Ela kurþunlarýna bir kez daha vurulmadan gitmeliyim, gidiyorum

Bir zamanlar ölürcesine
Seni çok sevmiþte olsam
Hiç aldýrmadan, hiç sevmemiþ gibi
Ýþte bugün gidiyorum

Bilmem hatýrlýyor musun?
Hani yeminimiz vardý; ayrýlýk yok diye
Þimþekler, yýldýrýmlar, kasýrgalar þahidimizdi;
Senin üstüne, benim üstüme
Gidiyorum artýk, andýmýzý, ahdýmýzý çiðneye çiðneye

Affet beni, artýk gitmem gerekiyor
Aðlýyor musun yoksa gidiþime
Bakma sakýn bana öyle, öylece gitmiyorum
Kýrýp, döktüðün hayallerimi çiðneyerek gidiyorum

Hani sensiz ölürüm demiþtim ya,
Çarpan bir yüreðim olsaydý eðer, aðlardým ayrýlýða
Aðlarda, gözyaþlarýmda boðulurdum
Oysa ben çoktan öldüm de, öyle gidiyorum.

Ünal TÜRKOÐLU

Sosyal Medyada Paylaşın: