B A L Ç I K

“uyu yavrum ninni,uyutayým seni”
masallarla ninnilerle avutayým seni”
-------------------

masallar masallar masallar…
devler, inler, cinler
her yeri delik deþik ettiler büyücüler
kendi ormanýný yakmýþ aðaçlar/ý
tutukladýlar

solgun güller ellerinde
babalarýný bekliyor çocuklar
karayla doldurulan defterde
mühürlendi beyazlar

yazdýklarý masallarýn içinden
kör bakýþlarla, kendileri bile çýkamýyorlar
kime sýðýnacak, kime inanacak çocuklar?

gönlünce yazamaz oldu
kelepçelenmiþ kalemler
ki onlar, hiç mi hiç geceden korkmuyorlar !

ne menem bir serseri kurþunmuþ
dolanmýþ durmuþ her yerde
dünyayý dolaþmýþ da, bir onlara dokunmamýþ
görmüyorlar kendi kanlý ellerini
pir-ü paklar hepsi!

düþman kýs kýs gülüyor bize
lâkin düþmana ne gerek, böyle baþ varken bizde
gözleri ayaklarýmýzda
ha geldi, ha gelecek, günün kurt aðzýnda ulak

hayat zalimliðini deneyip dursun üzerimizde
acý sular içirsin bize
bilmediði, tatlanacaðýdýr bir vakit
içimizdeki gayretle
ateþ böcekleri gibi kavrulsak da
koþacaðýz doðruya

tek baþýna mutlu olurken bazýlarý
aç yatar komþularý
daha yokken yürüyecek yollarý
enginlere akamazlar
sarý benizleriyle, dünyadan bihaber
varsýn çamurlu çukurdaki suda
kâðýt gemisini yüzdürsün gariban çocuklarý

bir onu satamýyorlar
yerinde durmada hâlâ
þükür ki, gökyüzüne ulaþamýyorlar

mavi bulutlarýmýz
denizlerde Çanakkale ruhumuz
ve aziz þehitlerimiz var bizim

/sararsa da eski defterler
yazý kalýr içinde
ihaneti affetmez tarih hiçbir zaman!/


temel saðlam olmalý önce
yeni katmanlarý çek dur çürük duvara
tutmaz/ zihin iþkencesi
silkelendikçe toz geçer gider
yýrtýlan ten zarý, yine onarýr kendini
tinde leke izi, daim kalýr

bir yere kadar gerilir, kýrýlýr yay
boþta kalýr, iþe yaramaz mýzrap
gün gelir, sabâ makamý üflenir her adýn üstüne
anlýktýr cam buðusu
sonsuz deðil nefesler
fânidir, gün gelir kuþ misâli kanatlanýr insanoðlu!

tohum sabýrla beklerken karlý toprak altýnda
soyuttur iniltisi bilmez kimse
bildiðinde anlar yükünü
geçer kendi sýrtýna, deðiþir yeri

insan, gürültüsüyle bastýrýrmýþ
korkusunu
zorbanýn engerek dili
gün gelir, sokarmýþ birgün kendini

bu güne kadar, sývananamýþ güneþ balçýkla
sývanamayacak bu günden sonra da!
tek yolumuz C u m h u r i y e t…


Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir


Sosyal Medyada Paylaşın: