masal

MASAL; -Var-mýþ! Var-mýþ! Var-mýþ! Yok-muþ!-




varken birden yok olan bir aþkýn masalý bu
belki de hiç yaþanmamýþ bir masal(dý) yok(tu)!


iz’ler geçiyor gözümden
kayýp ülkeden gelen aç çocuðun iþtahý
çikolatadan yapma bir aþk, hemen eriyen
baþka masala ibret konusu hain kurtlar
kendi masalýna koþan kýz ve benzeri saçmalýklar


kim inanýr ki masallara? ben inanýrým!
zarif bir çalým atsam hayata da kaybolsam o ormanda
aðaçlar beni basmaz mý gövdesindeki yosunlara?
onlarýn da caný yanar mý birileri derisini yüzerken?
aðaçlar da mutlu olur mu kuþlar þarký söylerken?


bak istersen þöyle yapalým
herkes kendi masalýný uydursun kendine
ben zaten ’düþ-ün/me-den’ hayal kuranlardaným
mutlu sona ulaþmaz benim kahramanlarým masallarda
sen bir masal sayýkla beni de aldýr kurgucu düþ gerçeðine
istersen mutlu bir yalan uydur ben de rol yapayým tüm sahteliðimle


yaklaþ hadi gözlerime dünya gözüyle son bir kez
nasýlsa her masal gibi bu da unutulup sona erecek!
alacaklar bizi sahnesine ve dalga geçecekler okuyup okuyup gülerken
ben unuturum hep, en masum yaným budur tutunduðum, boþversene!


senin ’giz’ diye tutturduðun türküde ben hiç yoktum
sen þarkýný söylerken ben güneþle pazarlýða tutuþan bir buluttum
yaðmur oldum büyüttüðümüz o masalda
tutuþturduðun hikayemizi kurtarmak için yaðdým durdum...







fulya/mart2011







Sosyal Medyada Paylaşın: