/deðdi buza küçük elleri ve dondu kalbi dað baþýnda çiçek enkazý þimdi; çocukluðunun ellerinden tuttukça yeþeren ve tulumbadan hayal kýrýklýðý çeken çocuk!/
anne ölüler çýðlýk atýyor düþümde neresinden bakarsam bakayým, can kýrýðý gözlerinde neresinden tutarsam ufalanýyor diriler içimde parçalanmýþ hayatlarda birer faniyiz hepsi bu iþte!
tenhalýðýmdan ürküyormuþ kalabalýk yalnýz(lýk)lar oysa; çekildiðim eþik yaþam imtihanýdýr, görmüyorlar! anne ne zaman uzansa umudum yarýnlara nef(e)sim daralýyor, abanýyor omzumdan aþaðýya
piþmanlara dokunurken, sözlerim; acý bir inilti býrakýyor boþluða anne kalp de kabuk baðlar mý? baðlýyormuþ! nasýrlý kan ýrmaklarý döküyorlar þehvetli kinleriyle baksana! anne sabrýnýn o ilahi gücünden aþýla bana!
firardayým, gecelerden gece, suretlerden suret ve gölgelerden yabancý sesler beðeniyorum kendime kayýp bir iz býrakýyorum dünyaya, bulamýyorum sonra ben bile! hatalarým ve yanlýþlarým oldu, cennetim için dua et bana anne!
hüznüm katran karasý, acýya ramak kala üzerimde tepinen bu beyinler hýrpalarken ruhumu önce baðlayýp, sonra kesemediðim iplikler düðüm oldu boðazýmda adaklarým þimdi kuzguni bir gecenin mor kabusunda figanda
anne, yollarýma nefret taþlarý diziyorlar hayat kýsa, insan(lýk) baki, iyilik sonsuz diyorum inanmýyorlar bana merhamet! kötülerden çok mu uzak? sorsana onlara! unutmaya programlý insanlar, unutulacaklar, bilmiyorlar! anlatsana!
cadý kazanýnda günah keçisi olmak neyi deðiþtirir? kuzudan bozma zavallý bir kurt olmaktan baþka! biliyorsun iþte beni, yalaným yok! ispat deðil derdim -ki; haklýyým! ama haklý olmak hiçbir iþe yaramýyor bu kurtlar sofrasýnda!
/anne; özlemin taþýyor þimdi, þah damarýmýn aç kuyusunda…/
fulya/mart2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fulya CODAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.