İÇİMDEKİ ÇOCUKTU YALVARAN İNTİHARA

Kýrmýzý gecelerin birinde, öldü öylece dur diyemedim,
kal gitme, býrakma beni.. derken yoktu artýk...
Ama ben ölemedim sen gibi...
Bileklerimi kesti çýðlýklarý doðrudur,
kaným akmadý doðrudur;
Ben ölmedim iþte, içimdeki çocuktu yalvaran intihara...
Ve oydu kazanan kan revan...
Yara budak yok; bir bedene üç damla...
Gerisi bilindik geç kalmýþlýðýn, intihar provalarý iþte...
Her defasýnda beceriksiz iþte ölüm.
Zamanýnda usta yine, tam zamanýnda!
Kusunca ölünü avuçlarýna,
binlerce kez öldükten sonra; doðunca birkez,
son kez kesecek boynumu cellat!
Gözlerimi kapatamadan gömecekler bedenimi.
Kapanmadan gözlerim, görmeliyim orda seni.
Öldüðümden emin olduktan sonra, demeliyim ki;
"Ölmek deðilmiþ sana ulaþmak; sana ulaþmakmýþ, ölmek" !
Hala ayný gözlerin ama o bedende o gözlerde dün gibi...


Atakan YORULMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın: