/...bir zamanlar... nasýl da mavi mavi gülerdi deniz martý kanadýnda beyazdý tertemiz.../ .. . asit yüklü yaðmur damlalarý...sanki çelikten kurþuna dizmiþler maviyi yarasý aðýr suyun...acýr da acýr bense ýzdýrap içindeyim...içim titrer tir tir . denizi döðdükçe damlalar... susar "denizin kahkahasý dalgalar" balýk kirpiklerinde kir...göðsümde çýrýlçýplak ölümler birikir . okyanuslara sýðmaz bir damla gözyaþým gözlerim...; sahile vurmuþ kambur bir yunusun gözlerinde erir . kulaklarým...; yitik mavisine yas tutmuþ denizin...felçli nefesinde esir . bir pet þiþenin içine hapsolmuþ ruhum ise...; atýklar deryasýnýn ortasýnda...bir oyana bir buyana gider gelir . þ i m d i h ü z ü n s a a t i: Dünya’nýn bütün denizlerini içine doldurup saklamak isteyen yüreðim...; ateþe dokunmuþ bebek parmaðý gibidir . .. //...denizler yangýn yeridir... gör Tanrým...! bu çýðlýk denizin mavi sesidir... duy Tanrým...! ...ben ki... yolcu vapurlarýnda martý sesi satarým...//
1990
tahsin özmen,bez bebekler de üþür,çatým ajans&baský yay,ank,2006 Sosyal Medyada Paylaşın:
tahsinözmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.