koklanmayý bekleþen çiçekler misali sýcak nefes hissetmemiþ…ninnisiz büyümüþ çocukluklar kýrýldýkça kalpleri kýrýlmaya hazýrlanmýþ yeniden ne bir albüm ne de bir çerçeveye konmuþlar... hep boþluða tutunmuþlar yapraklarý yitik dallar gibi…sevgisizliðin gölgesinde donmuþlar … oysa -“hiçbir çocuk annesiz doðmaz”- . ve bilirim ki, -"hiçbir cep, sokak çocuðununkinden daha yoksul olmaz”- . iyot kokulu sesleri hüzün tadýnda hiç kalýr gök gürültüleri ahlarýnýn yanýnda çentik çentik ellerine… yoksulluk bir yara gibi yuva yapmýþ tenlerine . yað yerine umut sürmüþ anneleri ekmeklerine dizi dizi çizilmiþler leþçil kuþlarýn gökyüzü tuvallerine … kimilerine göre “alýnda bir çizgidir” oysa-“ yoksulluk kitaplardan öðrenilmez” –
daima onlar koþmuþ kýlýcýn keskin yanýnda kamp kurmuþ göz yaþlarý yanaklarýnda zamansýz yaþamdan koparýlmýþlar... günü gelmeden koparýlan takvim yapraklarý gibi bohçalarýnda üç beþ kuru umut…virane tüm tebessümleri yamuk yapmýþ hayat hep…dünyaya düþtükleri günden beri … ah bir kýrabilsem sabýr taþlarýný …! oysa -“sabrýn namlusunda kurþun tükenmez”-
belki kýsýk sesli gök gürültüsüyüm þu anda dolu bir mavzer gibiyken... bu viran susmaklar içimde sönmeyen bir yanardað ah bir kusabilsem…! … örtün üstüme sýmsýcak sözleri üþümüþ kar taneleri sýðýnýr avucuma firuzeli bir gül sarsa beni sevgiye sýðýnsam…toplu iðne baþý kadar da olsa … yüreðimi çatlak bir narýn kýrmýzýsýna bansam havalansa ayaz rengi güvercinler saçlarýmýn kývrýmýndan bir týrtýlýn tüyü olsam... besmele aðacýnýn yeþil yapraklarýna tutunsam ninni söylese gölgeler…mutlu bir meleðin kanatlarýna konsam … solmasam beyaza özenen kýrmýzý gül misali simsiyah dünyayý katmer katmer maviye boyayýp... bir balon gibi sevgiyle doldursam ... -“ölüm oluyor hep…yaþam kavgasýnda kazanan”- bebek mezarlarýna biberon biberon süt taþýsam karanlýða doymuþ bir ama gibi açlýða doymuþ afrika yumak yumak bulut olup... saðnak saðnak bereket yaðdýrsam … bilirim…! “bahara uyanmýþ bir gönlün bahçesinde ölüm yeþermez” bayram sabahý bekler gibi aðaçlar yeþili bekler ... oysa -“sevgi aðaçta yetiþmez”– ... ah bir yýldýz öpebilsem bütün çukurlarý yamayabilsem gölgemle minare boyu çizmeler giyebilsem þu en büyük park masmavi gökyüzünde tek deðil milyonlarca ben…hangi birini güldürsem … biliyorum! ... -gökyüzü; hayaller mezarlýðýdýr- yakacak bütün günahlarý…yakacak kötü kaderi baþý göklerden kurtulup inebilse ayaz yere bir külü daðýtabilse köz…alev rüzgarý dost bilir …. oysa “hayat; uyanýkken rüya görmektir” … .. . 1986
*tahsin özmen, bez bebekler de üþür, çatým&baský yay,ank, 2006 Sosyal Medyada Paylaşın:
tahsinözmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.