ýý tövbekâr olmayý kafama koymuþtum býkmýþ, usanmýþ avarelikten yorulmuþtum bir gün yamalý yüreðimdeki dergâhýn kapýlarýný açtým sen de benim gibi… yuva arayan muhacir bir kuþtun uçtun, uçtun bir ala þafakta umutla gelip deliþmen yalnýzlýðýma kondun o günden beri malîhulyâm sen benim… kurtuluþum, ekmeðim, aþým yeniden doðuþum oldun
ýýý henüz körpe bir filizdin güneþ ana kucaðýn deniz beþiðin kýrk ikindilerde yaðan yaz yaðmurlarýný emdin beyazlar içinde… bir erik çiçeði gibi eflatun sürgünler verdin büyüdün büyüdün… doruklarýnda sevda kuþlarýnýn tünediði…ulu bir çýnara döndün o günden beri malîhulyâm sen benim… mavim, yeþilim, ayým, güneþim baharým, yazým, kýþým oldun
ýv aslýnda sen yolunu kaybetmiþ semavi bir periydin gönlümün en müstesna tahtýnda oturan… aþk mabedimin biricik dilberiydin daha yaþarken bana cenneti gösterdin benim için hayatýn adý sendin bu soluk sevdanýn güllerine sen can verdin
âlemleri yakan… aysýz gecelerde yýldýzlar gibi parlayan o masmavi okyanus gözlerin…damla damla gözlerime akardý aktýkça dünyalar benim olur biçâre yüreðimde kýzýlca kýyametler kopardý deliler gibi sana meftun olan ruhum önce Allah’a sonra sana tapardý sevinçten sevda kuþlarým kanat çýrpar kan kýrmýzý gelincikler ummana yelken açardý
seni görünce baþka varlýða dayanamayan güneþ geceye durur serçelerin nutku tutulur, sýrrýný dökerdi aynalar salýndýkça saçlarýn fettan bir etek gibi kandiller söner, buz daðlarý yanar bahar yüzüne buseler kondurmak için yarýþýrdý rüzgârlar
sanki gönlümün semalarýnda dolaþan… efkar bulutlarýnýn arkasýna gizlenmiþ gün batýmýydýn yakardý yalaz yalaz kýzýllýðýn adýný anmak bile unuttururdu býçak gibi keskin soðukluðunu yalnýzlýðýn
uðrak yeriydin uykusuz gecelerimin ipek bir perde gibi sarardý kadife öpüþlerin iþveli rüzgârlara verir bedbaht anýlarýný geçmiþin titrek þafaklara kadar… yudum yudum seni içerdim içtikçe mest olur…yýldýz yýldýz düþlerime düþerdin
v velhasýl malîhulyâm sen benim tarumar olmuþ gönül bahçemin en þuh ahusu, en içli duygusu, en nadide gülüydün ýslak bir öpücük gibi her yanýma yayýlan sýcacýk bir sevgi seliydin ýrmak oldun, deniz oldun gürül gürül aktýn kalbime doldun o günden beri malîhulyâm sen benim mehtabým, ýþýðým sabahým, akþamým ölümüm yaþamým oldun
vý nasýl oldu bilemiyorum azap meleklerinin yaptýðý kara bir büyü deðildir de diyemiyorum bir gün apansýz zümrüt yeþili ipek tülbentlerle örtülü…en mahrem hülya bahçelerinden simsiyah kefenlere sarýp lâv dolu kör bir hicran kuyusuna attýn beni
ne diyeyim…! nasýl sitemler edeyim…! mabudem sana bir avuç beyhude heves uðruna tutsak düþüp þýpsevdi ruhuna muamma gönül pazarlarýnda sattýn beni
daha menzile ulaþýp kâm almadan kara kaftanlar giyip kurduðun bal mumu sehpalardan özleminle yaralý acýlar denizine ittin beni
sevdalý ýslak dudaklarýndan hüzünlü bir veda öpücüðü bile kondurmadan yaþanmamýþ en güzel düþleri alýp…þaþkýn umutlarýma dokunmadan ýssýz köþelerde yapayalnýz, sýrýlsýklam hatýralarla baþ baþa býrakýp gittin beni
gittin de; kýzýl karanfilleri dalýndan koparýlmýþ eflatun leylâklar yerine… hezarenler sarmýþ virane bir bahçe aþk çýkmazýnda konacak dal arayan… ateþler içinde yaralý bir serçe kýrdýn kolum kanadým parça parça artýk iflâh olmam perme-periþan ettin beni
výý gidince sen; dipsiz hüzünlere bürünen...kâinat çýktý þirazesinden benim gibi o da yörüngesini arar artýk ne yaz gelir ne de nazenin bahar vuslata erinceye kadar…dört mevsim kara kýþ buralar
nerede ay? nerede yýldýzlar? neden denizler dalgasýz nehirler bu kadar hýrçýn akar? alaca kanatlý kelebekler uçmaz da içimde çýðlýk çýðlýða martýlar
niçin…! güneþ doðmaz, yaðmur yaðmaz her dem efsunlu saçlarýný okþayan rüzgâr daðlarýn etekleriyle oynaþýr da sevdamýn doruklarýnda aðlaþan hüzün bulutlarýný daðýtmaz niçin…! kül rengi gökkuþaðýnýn altýnda dudaðýný sana sunmuþ kýzýl orkideler içli içli aðlarken bu kýraç vadide…nazlý ceylanlar avcýlardan kaçmaz sevdalýlar bir bir vurulurken…semalarýnda güvercinler uçmaz
výýý reva mýdýr yaptýðýn? bak…! yetim býraktýðýn kýrýk dökük beyaz düþlerim yýldýzsýz gecelerde lime lime soluyor cehennem ateþi turuncu gözlerin akkor olmuþ içimde…alev alev yanýyor gök kuþaðý kirpiklerinin gölgesinde üþüyen ümitlerim damla damla donuyor sensizliðin hüznü kara bir sis gibi dalga dalga kuþattýkça bedenimi aþk acýsýyla kývranan yüreðim…pare pare ölüyor
ýx sensizlik… ruhumun derinliklerinde…þirpençeye dönüþmüþ bir yara oldu ab-ý hayat suyu kuruyan gönül bahçemde ölümsüz sandýðým bütün çiçekler sararýp soldu yalnýzlýðýn acýsý mordu ve sensiz yaþamak öyle hazin, öyle zordu ki bir zamanlar senin için þaha kalkan doru küheylân…þimdi anadan üryan hezeyanlar içinde… lanetler yaðdýrýp sensiz geçen zamana…tek tek yelelerini yoldu
x sen…! yanýk yanýk…kokladýðým güllerde gizlenen intizarý sadece beni tutmuþ…dertli bir türkü müsün? satýr satýr okudukça ruhumda filizlenen azizelerin kutsamadýðý lanetli bir öykü müsün? yoksa an be an makûs kaderimi çizen… alnýma yazýlmýþ ilâhî bir çizgi misin?
bilemiyorum…! her neysen… zaten, istesem de silemem, söküp atamam yüreðimde sevda güllerin…hâlâ sýrýlsýklam
xý adýný andýkça yalnýzlýðýn ayazýnda buz tutmuþ…gamlý bir nehir aðlar yangýn yeri kalbimde kýrýk kýrýk delice isyan eder boðazýmda… sukut-u hayale uðramýþ sessiz bir hýçkýrýk ’nerede sarýlacak yýldýrýmlar arayan o þuh sarmaþýk... nerede? ’
xýý sensiz geceler zulüm yatak-yorgan çakýl taþý saða dönsem hüzün...sola dönsem hüzün hiç çýkmýyorsun akýlýmdan dört duvarda göz kapaklarýma mýhlanmýþ yüzün
zavallý dilimi susturmak ne mümkün...! adýný sayýklar geceler boyu sessiz sessiz alýþamadým yalnýzlýða yalnýzlýðýn dudaklarý ne kadar da soðuk ve hissiz keþke bir gölge olsa yanýmda gölgesi bile yok yalnýzlýðýn…ölüm gibi kimsesiz
xýýý çok deðil muradým; tek baþýna kývrýlýp yattýðým… buza kesmiþ ürperten gecelerde...bir avuç sýcak nefestir oysa…! vuslatýnla yanýp tutuþan ruhumu esir almýþ yalnýzlýk asmýþ çaresizliðin daraðacýna…çölünün soðuðunda tir tir titretir çilekeþ yüreðim bu gidiþle hazan düþmüþ zindanýnda yalnýzlýðýn mor acýsýndan baþka ne sevmeyi öðrenir, ne de sevilmeyi öðrenir
sen hiç… ýhlamur buðusuna hasret yuvasýz bir serçe gördün mü?..hayal sokaðýnda donmuþ gözbebeklerim ipek kanatlarýnda takýlý gelip…gönül pencerenin pervazýna konmuþ sordun mu derdi nedir? ne olursun…! bir gece koynunda güneþi getir salýver buzullar ülkesine...yalnýzlýk þakaðýndan vurulsun ne olursun…! bir gece koynunda okyanusu getir döküver aþkýn kýzýl çölüne...lâlezarýmdaki yangýnlar durulsun yakma beni sakýn ýpýslak ateþlerde bir damla utangaç çiy olup düþ...özlemler denizine bol bol lacivert günahlar iþle...gümüþ rengi düþlerde seni kýskanan yalnýzlýk perileri kudursun
xýv ne olur…! malîhulyâm… uçuk düþlerime hapsedip geceden kaçan güneþ misali…o mah yüzünü dönme bana gel otur yine gönül sarayýmýn tahtýna biliyorum seni sevmek boynumun borcu amma; boþ hayaller kura kura tutunarak yaþamak çok zor… sadece serçe parmaktan yakalanmýþ bir umuda
hiç olmazsa rüyama gir bir gece sýzýver kapý aralýðýndan…usulca el ayak çekilince taþ duvarlara baka baka tepeden týrnaða kederler içinde kundaklanmýþ bir yürekle her akþam aðlamaklý bekletme…baþým ellerimin arasýnda iç çeke çeke hiç olmazsa çýkagel bir gece giriver kapý aralýðýndan…usulca el ayak çekilince
xv hiç bu kadar üþümemiþti yosun tutmuþ gözlerim nerede o ateþ topu güneþ gözlerin her mevsimi kara kýþ sensizliðin
hiç bu kadar üþümemiþti ellerim ýsýtmaya yetmiyor gizli gizli avuçlarýmda biriktirdiðim nefesin nerede yaþamý okþadýðýn…seher yeli gibi yumuþacýk ellerin
hiç bu kadar üþümemiþti tenim nerede aþkýn nefhasýný yayan kül sýcaðý þeker pembesi tenin hiç bu kadar özlememiþtim güneþe hasret alaca þafaklar gibi duman duman sana hasretim
ne olur…! ya bir ýrmak ol boynuma dolanýver gitsin ya bir kelebek ol yüreðime konuver gitsin ya da bir kiraz mevsimi… kuþluk vakti geliver, geliver ki, bitsin…! bitsin…! dudaklarýmý kanata kanata kýrýk kadehlerden yudumladýðým…o ölümcül hasretin
// ihanetin yüreði yoktur //
Temmuz 1988-Nisan 1990, Ankara
*tahsin özmen,bez bebekler de üþür,çatým ajans&baský yay,ank,2006 Sosyal Medyada Paylaşın:
tahsinözmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.