Islıklar Yeniden

ýslýklar yine çalýyor mu ne?
Sanki onlarý duymaktayým yeniden.
Karanlýklara fýrlattýðým,hep sana ýsmarladýðým þarkýlar.
Her duvarýn göðsünde yanký bulmakta yine.

Ben göðsümün kafesinde saklýyorum seni yine.
Seni ve beni yaþatan aþkýný.
Benim göðsümde bir dram yankýlanýyor bu yüzden.
Sensizliðin ve çaresizliðimin dramý.

Avare estirip beyhude savrulmak vardý þimdi.
Yasý gamý kederi bir yerlerde unutup,umarsýzca,
Kopup gitmek,yitip bitmek vardý düþünceden arý,
Estirip rüzgarlarda efkarý,
Islýklarla daðýtmak vardý duvarlarýn bamtelini.

Martý seslerine karýþtý yine ýslýklar,
Dalgalarda boðulan keder,
Kýrlangýç kanatlarýnda bir ikindi sonrasý,
Batmakta gün,bitmekte her daim,
Sahilde elele yürüyen aþýklarýn yüreðinde buluyor bu kez yankýsýný,
Islýklarýn çarptýðý her kepez,
Örselediði her nefes,
Ve salýncakta unutulmuþ bir yetim hýçkýrýðý.

Bu kez ses kesilir de,
sessizlik yeþerir umutsuzluk rýhtýmýnda.
Kafiyesiz redifsiz cümleler sarar paragraflarý.
Maleyani estirir kabuslar.
Hani o eskide kalmýþ kahkahalarýn suskun çaresizliðinde,
Eskiden kalma düþler parýldar.
Ama her düþ gibi bu da boþtur.
Yalandan mutluluðuyla afyonlaþtýrýr ruhumu.
Ben kedere alýþýk kedergah,
Ben hüzne alýþýk bir hazangah.
Topraklarýmda esen fýrtýnalarda gizli nefesim.
Tükenmekte bu aralar.
Bitmekte her daim.
Takýp ardýna rüyalarý,
Gitmekte her daim.

Bu ýslýk bulamaz artýk yankýsýný,
Bu sensizliði üflediðim son nefesti,
Bu adýna firak koyduðum sensizlik,
Bu çýkmaz sokakta,umudun boynunu kesti.

Bu ýslýklar yok mu?
Þen günlerden kalma melodram,
Þimdi týnýlarýnda titrek hýçkýrýklar,
Gam dolu bir yürekte,sevdaya mezar oldu,
En hazin günlerden kalma bir melodi,
Seni her anýþýmda,ýslýklarda kayboldu.






Z.T.





Sosyal Medyada Paylaşın: