Eðlendi bir vakit düþ gölgesinde Büründü geceyi sonra kül renginde Koydu yalnýzlýðýn yerine O kadýn kendini. Gözünde aþkýn mavi paresi Yol etti büyüttü hasreti Yar oldu ana oldu hayale Umut doðurdu biteviye Emzirdi gönlü kendi elleriyle Çileye güne/þ dilleri Kadýn Köhne yokuþlarda yiðitti Benzi sarý, betimsiz sesi.
Dedi ki bir vakit kadýn; Hayat beni de azarlýyor be sevgili Sanki yaramaz bir çocukmuþum gibi Kimin hesabýný soruyor benden Anlamak istiyorum bu öfkeyi.
Fotoðraf- Melih Yongacý .
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necla Kezban Turan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.