ENİĞİN ÇANAĞI

Karatepe Köyünde
Hakkoymaz ve Hakvermez,

Adlý iki aile,
Yaþar komþu olarak,
Ayrýlýr birbirinden.
Aradaki dað ile…….

Hakvermez’in borcu var,
Aylardýr vermediði.
Borcu bir yana býrak,
Hal hatýr sormadýðý,

Hakkoymaz’a dokunur,
Ve bir gün çýkar evden.
Ýkindi de okunur,
Hedefine varýrken.

Uzaktan görününce,
Hakvermez’ler evi,
Hanýmýyla saklanýr,
Bu da kaçýþ bir nevi.

Hakvermez’in kapýsýn,
Çalarsa da Hakkoymaz,
Küçük bir kýzdan baþka,
Sesini duyan olmaz.

-Açýnca kýz kapýyý,
Buyur amca hoþ geldin.
-Baban nerede kýzým?
-Þehre gitti, boþ geldin.

Çocuða belli etmez,
-Ya demek öyle kýzým,
Birazcýk dinleneyim,
Sýzlýyor iki dizim.

Bir kayaya oturur,
Dizlerini tutarak.
Ve küçük kýza bakar,
Kaþlarýný çatarak.

Kýz biraz da iþveli,
-Aç mý sýn amcacýðým?
Evde yemek yok ama,
Pekmez dolduracaðým.

Adam kara pekmezi,
Bütün iþtahýyla yer.
Kýz söyler:-Amcacýðým,
Daha ister mi sin der.

-Anan kýzmaz mý kýzým,
Pekmez tükenmiþ diye?..
-Sýçan düþük pekmeze,
Anam kýzsýn ki niye?..

Öfke ile Hakkoymaz,
Tabaðý yere çalar.
Zaten eski tabaðý,
Yere çalýp parçalar.

-Anam þimdi kýzacak,
Ýtin çanaðýn kýrdýn…
Anamý ve babamý,
Bana þimdi kýzdýrdýn.


Sosyal Medyada Paylaşın: