Kalbim nefes almýyor
mülteci göçler baþladý ayak izlerimde yaren
týrnaklarým kanýyor yüzümü týrmalamaktan
kimin yüzüne baksam mahkeme duvarý
bu mahkemesiz infazlarýn bekleyiþini
kaldýr
alacakaranlýktan düþlerimin sýzlayan yanýný
dargýn gecelerim sana çarptý
vefasýz yangýnlarýnýn emanetçisi
kelepçelerimde haykýrdýkça
ah yaren
kuralsýz adýmlanan ayrýlýklarýn tokatýný
vurma yüzüme artýk
akmasýn kasvetli ýþýklarýn
dar yankýlarda yalnýzlýðýmý astýðým
þimalin kýyýsýna
kendimi yüzüme çarp da öyle çýk yürek pare/m
ah yaren
lütuflar kimliksiz ayyaþ köprü altlarýnda
dudaklarýmý ýslatan gözyaþlarým
bir de kulaklarýmý patlatan fren sesleri
teri soðumamýþ ayrýlýklarý götürüyordu
iþaret ederek beni
aldýrýþ etmeyen naralarýmla uðurluyordum vedalarý
sen gözlerimden düþerken
kasým kokulu sözleri anlatamýyordum sana
tut ellerimi yaren
üzerime yýkýlan bu hýrçýn kentin enkazýnda býrakma
sahipsiz koyma senin olsun ellerim
Allah kahretsin mendil sallamak için mi var ellerin
izbe bahçelerimin hýçkýrýklarýný duymuyor musun
eflâtun uykusuzluklarýmda ýslak tütsüler söndükçe
kendi omuzlarýmda çökmüþ iþte lirik yorgunluklarým
kendi kederine çýkýp sana ulaþmaya çalýþtýkça
hep kýsa kaldým dudaklarýna
oysa halen ulaþmak isterim
ne önemi var ki yaren öpemedikten sonra
hangi yürekteyim bilmiyorum
hangi kýrýk el tutuyor
tutmayacaðým kaçmayacaðým
hayýr sen gidemezsin yaren
içimi yaktýlar
usunmadan tepe tepe seni doldurduðum içimi
beni sen yaktýn yaren
seni sen yaktýn söndürme beni
esmer kalayým yaren esmer yüzüm
sana döndükçe kapanan kirpiklerim gözlerimin üzerine
yüzüme bakma dedim sana
ne önemi var ki kör olduktan sonra
tercümesi edilemeyen yalanlar birikti
kandýrdýn bütün gerçekleri
tozlanmasý için koyacaðým bir resmin bile yok
senden kalan tek aný
sana sorduðum soru
’Neden" kör karanlýklar içinde ölüme gülümser oldu þimdi ikindi
renkli çocukluðum/
ellerim çok üþüyor yaren